Introduction Because consumption of antibiotics is very critical for public health, it was aimed to analyze and evaluate the data of number of antibiotic packages prescribed by Family Physician (FP) and other doctors than family physicians (ODTFPs) serving in the province of Sakarya and Turkey in terms of cost and prescription related factors for 2019. Materials and Methods Th is study was based on the measurement of antibiotic consumption relied on retrospective data. Th e number of antibiotic packages prescribed for the year 2019 belonging to Turkey and Sakarya province was analyzed and compared based on cost and expertise of physicians. Chi-square test of homogeneity and two-sample Poisson tests were used in the analysis. p value less than 0.05 was accepted as signifi cant. Results Consultation per capita for FPs (z = 307.57, p-value < 0.0001) and ODTFPs (z = 278.27, p-value < 0.0001) in Sakarya were signifi cantly higher than that of those in Turkey. However, both FPs (Chi-Sq =17231.434, df = 1, p-value <0.0001) and ODTFPs (Chi-Sq = 5197.376, df = 1, p-value < 0.0001) in Sakarya prescribed fewer antibiotics than that of in Turkey for 2019. Th e most prescribed antibiotic group was the J01C group penicillins and its derivatives. Conclusion It is thought that the reasons of fewer antibiotics prescribed in Sakarya than in Turkey are related to regular training and feedback to physicians. In this context, feedback policies implemented in hospitals are very valuable for antibiotic consumption management and post-graduate training of physicians is very benefi cial for rational antibiotic usage.

Introduction: SARS-CoV-2 infection was first reported in Wuhan, China in December 2019, then it rapidly spread around the world and has become a pandemic. Vaccines play a crucial role in providing protection against COVID-19. However, there is a concerning issue of vaccine hesitancy or refusal among some individuals. This research aims to evaluate the general knowledge, attitude, and hesitancy about COVID-19 vaccines at a state university. Materials and Methods: Our study was designed as an analytical cross-sectional survey-based study. The survey consisted of 23 questions based on sociodemographic features, the status of being infected with COVID-19 and getting vaccinated, knowledge, and attitudes, including hesitancy towards COVID-19 vaccines. We conducted a study between 20 April 2022 and 20 May 2022 in the Sakarya University campus. The survey was distributed face-to-face on Google Documents with QR code. Data were analyzed using Statistical Package for Social Sciences (SPSS) software. Pearson’s Chi-Square test was used to compare categorical variables. After descriptive and cross-analysis, Cox regression analysis was used to analyze variables that determine the vaccine discontinuation process. Results: A total of 1292 students participated in this study. 52.2% of the students were women; 36.7% have studied in engineering and related technical departments. 59.3% of the respondents had never been infected with COVID-19. 44.8% followed the news on social media. The majority (63.3%) had two doses of the vaccine. In the study, 65% of the students did not consider getting the next dose of the COVID-19 vaccine. The most common reasons for individuals not receiving the next dose of the vaccine were concerns regarding potential long-term side effects on their health (19.1%) and the perceived necessity of continuous booster doses (18.7%). Conclusion: Based on our findings, it can be inferred that the primary barrier to obtaining booster doses is the inadequate level of belief in the efficacy of vaccines. To address this issue, it is crucial to implement media literacy education for all individuals, conduct vaccine awareness campaigns, promote reliable fact-checkers, and enhance public education. These measures are necessary to overcome vaccine booster hesitancy and ensure widespread acceptance and uptake of booster doses.

Objective: Interferon-gamma inducible protein-10 (IP- 10) released from macrophages is associated with thrombosis. We aimed to investigate patients' biochemical markers following severe COVID-19, concentrating on the role of IP-10 in mortality. Materials and Methods: In our study, we retrospectively evaluated data from 88 (females, 44.3%) severe patients followed in our university hospital's intensive care unit (ICU). We obtained demographic and laboratory data from our study population's files and electronic records, including D-dimer, ferritin, uric acid, IP-10 values, and other biochemical markers. Results: The mean age of all 88 patients with COVID-19 infection followed in the ICU was 70.5 ±10 years. The median for lymphocyte count was 1.3 (1-2.1) vs 0.8 (0.5- 1.1) K/uL, ferritin 151 (90.7-255) vs 624 (296-1254) mcg/ L, D-dimer 386 (293.5-650) vs 1280 (871-2245) ug/L, LDH 220 (185-286) vs 429.5 (368-560) U/L with a p- value of <0.05 in survivors vs non-survivors respectively. On the other hand, the level of IP-10 was 21.3 (13.2-31.6) vs 26.6 (11.4-43.6) pg/mL with a p-value of 0.04. Conclusion: In this study, in which non-survivors and survivors were compared in severe COVID-19 patients, it was found that ferritin and D-dimer were good predictors of mortality, while IP-10 could not be a predictor of mortality.

Background/aim: To have country-wide information about multidrug resistance (MDR) in isolates from community-acquired urinary tract infections (CAUTI) of Turkey, in terms of resistance rates and useful options. Materials and methods: We used a geocode standard, nomenclature of territorial units for statistics (NUTS), and a total of 1588 community-acquired isolates of 20 centres from 12 different NUTS regions between March 2019 and March 2020 were analysed. Results: Of the 1588 culture growths, 1269 (79. 9%) were Escherichia coli and 152 (9.6%) were Klebsiella spp. Male sex, advanced age, and having two or more risk factors showed a statistically significant relation with MDR existence (p < 0.001, p: 0.014, p < 0.001, respectively) that increasing number of risk factors or degree of advancing in age directly affects the number of antibiotic groups detected to have resistance by pathogens. In total, MDR isolates corresponded to 36.1% of our CAUTI samples; MDR existence was 35.7% in E. coli isolates and 57.2% in Klebsiella spp. isolates. Our results did not show an association between resistance or MDR occurrence rates and NUTS regions. Conclusion: The necessity of urine culture in outpatient clinics should be taken into consideration, at least after evaluating risk factors for antibacterial resistance individually. Community-acquired UTIs should be followed up time- and region-dependently. Antibiotic stewardship programmes should be more widely and effectively administrated.

Background. Alport syndrome (AS) is characterized by progressive kidney disease. There is increasing evidence that renin-angiotensin-aldosterone system (RAAS) inhibition delays chronic kidney disease (CKD) while the effectiveness of immunosuppressive (IS) therapy in AS is still uncertain. In this study, we aimed to analyze the outcomes of pediatric patients with X-linked AS (XLAS) who received RAAS inhibitors and IS therapy. Methods. Seventy-four children with XLAS were included in this multicenter study. Demographic features, clinical and laboratory data, treatments, histopathological examinations, and genetic analyses were analyzed retrospectively. Results. Among 74 children, 52 (70.2%) received RAAS inhibitors, 11 (14.9%) received RAAS inhibitors and IS, and 11 (14.9%) were followed up without treatment. During follow-up, glomerular filtration rate (GFR) decreased <60 ml/min/1.73 m2 in 7 (9.5%) of 74 patients (M/F=6/1). In male patients with XLAS, kidney survival was not different between RAAS and RAAS+IS groups (p=0.42). The rate of progression to CKD was significantly higher in patients with nephrotic range proteinuria and nephrotic syndrome (NS), respectively (p=0.006, p=0.05). The median age at the onset of RAAS inhibitors was significantly higher in male patients who progressed to CKD (13.9 vs 8.1 years, p=0.003). Conclusions. RAAS inhibitors have beneficial effects on proteinuria and early initiation of therapy may delay the progression to CKD in children with XLAS. There was no significant difference between the RAAS and RAAS+IS groups in kidney survival. AS patients presenting with NS or nephrotic range proteinuria should be followed up more carefully considering the risk of early progression to CKD.

Background: Hepatitis B Virus (HBV) screening rates before starting immunosuppressive treatments are suboptimal. The aim of the study was to evaluate the efficacy of a new electronic alert system in increasing HBV screening rates. Methods: The electronic alert system, HBVision2, identifies patients at risk of HBV reactivation when a pre-determined International Classification of Diseases (ICD)-10 code is entered into the hospital’s database or immunosuppressive treatment is prescribed. The system evaluates the prior Hepatitis B Surfage Antigen (HBsAg) and anti-Hepatitis B Core Immunglobulin G (HBc IgG) results and sends an alert code to the clinician for screening if serology is not completely available or consult a specialist in case of positive serology. The HBV screening and consultation rates of patients before (control group) and after HBVision2 were retrospectively compared. The clini- cal course of unscreened and/or unconsulted patients was determined, and the clinical efficacy of HBVision2 in preventing HBVr was predicted. Results: Control group included 815 patients (52.6% male, mean age: 60 ± 12, 82.5% with oncologic malignancy) and study group included 504 patients (56% male, mean age: 60 ± 13, 91.4% with oncologic malignancy). Groups were similar with respect to gender, mean age, and HBVr risk profile of the immunosuppressive treatment protocols. Overall, both HBsAg (from 55.1% to 93.1%) and anti- HBc IgG screening rates significantly increased (from 4.3% to 79.4%) after the electronic alert system (P < .001, for both). Consultation rates of anti-HBc IgG-positive patients significantly increased from 40% to 72.7% (P = .012). HBVr developed in 2 patients (2.6%) who were not screened and/or consulted after the alert system. Alert program prevented the development of HBVr in 10 patients (1.9%) of the study group and decreased the development of HBVr by 80%. Conclusion: Electronic alert system significantly improved HBsAg and anti-HBc IgG screening rates before starting immunosuppressive treatment and prevented the development of HBVr to a great extent. However, screening rates are still below optimal and need to be improved.

Purpose: This study aims to assess the diagnostic utility of C-reactive protein (CRP) to albumin ratio (CAR) for predicting elevated D-dimer levels in COVID-19. Materials and Methods: This retrospective cohort study collected data from 145 hospitalized patients with confirmed COVID-19 in a university hospital. Patients were divided into two groups based on their D-dimer levels, as elevated D‐dimer levels and normal D-dimer levels. Demographic data, comorbidities, clinical symptoms, CAR, and laboratory results were obtained from the patients’ medical records and compared between the groups. Results: The mean age of patients was 52.9±17.9 years, and 76 of them were male. The median of CAR was significantly higher in those with higher D-dimer (134.1 vs. 20.7). CRP, procalcitonin, leukocyte, neutrophil, lactate dehydrogenase, ferritin, and fibrinogen were higher in patients with elevated D-dimer levels. There was a highly significant positive correlation between CAR and D-Dimer. Logistic regression analysis revealed that CAR was a significant determinant for elevated D‐dimer levels . The area under the ROC curve (AUC) was 0.741 for CAR. The verified cut-off value of CAR for predicting elevated D‐dimer levels in patients with COVID-19 was 81.8, with a sensitivity of 58% and a specificity of 70%. Conclusion: Our study revealed that CAR was significantly correlated with D-dimer and can be used to predict elevated D‐dimer levels in patients with COVID-19.

Primer insan immün yetmezlik virusu (HIV) ile enfekte kişilerde enfeksiyonun kendisi, fırsatçı enfeksiyonlar, malignite ya da vasküler nedenli nörooftalmik tutulum olabilir. Ancak tüm incelemelere rağmen herhangi bir etyolojik nedenin saptanmadığı antiretroviral tedavi (ART) alan hastalarda tedaviye bağlı optik nöropati düşünülebilir. Bu sunuda 20 yaşında HIV enfeksiyonu nedeniyle 4 aydır elvitegravir/kobisistat/ emtrisitabin/tenofovir alafenamid kullanan bir hastada optik nörit gelişmesi üzerine tedavi rejiminin tenofovir disoproksil + emtrisitabin ve lopinavir+ritonavir kombinasyonu ile değiştirilmesinden kısa süre vizyon kaybının tama yakın düzeldiği gözlendi. Bu hastalarda mevcut bulguların hızlıca tanınması ve gerekli değişikliğin uygulanması kalıcı hasarların önlenmesinde son derece önemlidir.

Objective: We aimed to evaluate the long-term graft functions of kidney transplant recepients (KTR) who have been cured of the COVID-19 and to investigate the role of inactivated COVID-19 vaccine in the clinical course of the disease.Materials and Methods: KTR who had COVID-19 pneumonia between March 2020 and September 2021 were included in the study.. The clinical course of the disease was evaluated in vaccinated patients and compared with those who were not vaccinated. The laboratory information of the patients at the time of admission to the hospital, 6 months and 12 months after the disease was recorded.Results: Of the 83 patients included, 67.5% were male. COVID-19 disease developed in 20 patients after vaccination. Vaccine; it decreased the development of acute kidney injury (AKI) 5.9 fold and hospitalization in the intensive care unit (ICU) 1.4 times fold (p<0.05). In the follow-up, 10 patients died at the first admission to the hospital and no late death was recorded in the first year. Dialysis treatment was started in 5 patients due to graft loss.Conclusion: In kidney transplant patients, graft dysfunction may develop after COVID-19 infection. However, the inactivated COVID-19 vaccine; it can reduce the risks of hospitalization, AKI, and ICUadmission.

The new Coronavirus SARS-CoV-2 (COVID-19) epidemic continues to affect the world. It is emphasized that COVID-19 is more severe in patients with solid organ transplantation, and the risk of mortality may be higher than in the normal population. Herein, with the first time, we described a COVID-19 pneumoniae kidney recipient case treated with sirolimus. A 49-year-old male patient had kidney transplantation 13 years ago. He was used prednisolone and sirolimus. His main complaints were fever (38.3°C) and weakness. Atypical pneumoniae was diagnosed with thorax computed tomography. The respiratory specimen of the patient was positive with COVID-19 by PCR test. Sirolimus was stopped due to the immunosuppressive effect, and the treatment switched to low dose everolimus. Also, hydroxychloroquine, oseltamivir and azithromycin triple therapy was started for five days. The patient was discharged with healing on the seventh day.

Background: People who inject drugs (PWID) should be treated in order to eliminate hepatitis C virus in the world. The aim of this study was to compare direct-acting antivirals treatment of hepatitis C virus for PWID and non-PWID in a real-life setting. Methods: We performed a prospective, non-randomized, observational multicenter cohort study in 37 centers. All patients treated with direct-acting antivirals between April 1, 2017, and February 28, 2019, were included. In total, 2713 patients were included in the study among which 250 were PWID and 2463 were non-PWID. Besides patient characteristics, treatment response, follow-up, and side effects of treatment were also analyzed. Results: Genotype 1a and 3 were more prevalent in PWID-infected patients (20.4% vs 9.9% and 46.8% vs 5.3%). The number of naïve patients was higher in PWID (90.7% vs 60.0%), while the number of patients with cirrhosis was higher in non-PWID (14.1% vs 3.7%). The loss of follow-up was higher in PWID (29.6% vs 13.6%). There was no difference in the sustained virologic response at 12 weeks after treatment (98.3% vs 98.4%), but the end of treatment response was lower in PWID (96.2% vs 99.0%). In addition, the rate of treatment completion was lower in PWID (74% vs 94.4%). Conclusion: Direct-acting antivirals were safe and effective in PWID. Primary measures should be taken to prevent the loss of follow-up and poor adherence in PWID patients in order to achieve World Health Organization’s objective of eliminating viral hepatitis.

Objective: Antiretroviral agents provided a significant improvement in HIV-related mortality. Generic drugs decrease the cost and provide easier access to treatment. However, there are concerns about efficacy and safety. We assessed non-inferiority of generic tenofovir disoproxil fumarate/ emtricitabine, Hivent® to brand name drug, Truvada® in a retrospective cohort. Methods: Nine centers from Turkey were enrolled and the study included 457 patients followed up between May 2015 and April 2017 with Truvada® (n = 227) and Hivent® (n = 230) in combination with other antiretrovirals. Baseline characteristics were comparable in both groups. Demographic characteristics and laboratory values at baseline and during treatment were recorded. The primary endpoint was virologic response after 12 months of therapy, as determined by Snapshot algorithm from Food and Drug Administration (FDA). The sample size calculation was based on the primary endpoint. Non-inferiority margin was taken as 10%. Results: After 12 months of therapy, both drugs provided a comparable decline in HIV-RNA: The values at baseline, 1st, 3rd, 6th, 9th, and 12th month by Truvada® were 6.32, 3.62, 2.52, 3.53, 3.01, and 1.71 log10 copies/mL, respectively and values by Hivent® were 5.93, 3.89, 2.18, 1.72, 3.63, and 1.54 log10 copies/mL, respectively (P = .33). Both drugs provided a comparable significant increase in CD4+ cell count: values By Truvada® were 338, 412, 472, 497, 511, and 580 cells/mL, respectively and values by Hivent® were 337, 503, 531, 553, 644, and 660 cells/mL (P = .13). The rate and severity of side effects were similar and the changes in biochemical parameters were not different. Conclusion: This retrospective cohort study showed that Hivent® has comparable efficacy and side effect profile and non-inferior to Truvada®.

Objective: Healthcare-associated infections (HAIs) are infections that cause serious mortality and morbidity. This study aimed to investigate the effect of long public holidays on HAIs rates in the intensive care units (ICUs). Methods: The study was conducted in tertiary university education and research hospital, from January 2014 to October 2015. All ICUs are monitored daily by the infection control team by the active surveillance method. In this study, LPH and normal working periods (NWT) that develop HAIs, the bacterial factors that cause HAIs, between periods mortality rates, and overall mortality rates were compared. All data were analyzed with the Epi-Info program (Atlanta, USA) and p-values of <0.05 were considered statistically significant. Results: During the study period, 3082 patients in the ICU were followed up. The HAI rate was 3.5% in NWT and 16.5% in LPH (p=0.001). The examination of bacterial distribution that causes HAIs revealed significantly higher gram-negative bacterial infections in LPH than in NWT [13.7% and 2.4%, respectively (p=0.001)]. The mortality rate examination revealed no significant difference in the overall mortality rates between study periods (p=0.769); infection-related mortality rates were significantly higher in LPH (7.3%; p=0.002). Conclusion: HAIs are affected by LPH. All employees should be motivated to prevent HAIs and should be trained for infection control measures before and after the holidays.

Objective: In this study, it’s aimed to examine biological and psychosocial risk perceptions, and expectations of life after treatment of the healthcare personnel who were diagnosed as covid-19 positive while working at the pandemic hospital and resumed after their treatments. Materials and Methods: In line with the purpose of the study, a case study method was adopted in the qualitative research approach. Among the purposive sampling methods, maximum diversity sampling is used for the sample of the study that is 13 healthcare workers working in different units and levels who have worked in the pandemic period. As the data collection tool, semi-structured form was used, and the data obtained through interview questions were transcribed word-by-word and analyzed using the content analysis technique using the Maxqda program. Results : The most common theme during the pandemic is “worry” which is a subcode of “negative feelings” under the “psychological factors” theme and the second most common dimension is “family” code under the theme of “social factors”. Conclusion: Even though some of the employees were working at the pandemic hospital, the belief that the risk of coronavirus infection was low to them was the most striking subject in the research process. This situation has been examined from the perspective of unrealistic optimism theory. It is explained by the assumption that information processing errors are made about the risks of the work or the tendency to deny the risk to reduce anxiety. Although the studies carried out in both aspects provide temporary relief for individuals, we think that the increase in this situation may reduce the behavior of taking measures against risks in individuals.

Objective: We aimed to determine the main demographic features of COVID-19, reveal the clinical differences to patients in other countries, evaluate severe adverse effects in terms of number and types of comorbidities, and provide information about prognosis possibilities. Materials and Methods: Patients’ records, followed at Sakarya University Hospital between late March 2020 and late April 2020 with a diagnosis of COVID-19, were evaluated for this study. Demographic features were noted retrospectively with records, and data were recorded in the MS Excel program for analysis with SPSS. Statistical significance was set at p < 0.05. Results: The records of 1443 cases, 704 (48.8%) women and 739 (51.2%) men, a mean age of 44.98 ± 18.72, were examined retrospectively. Among them, 9.9% were medical staff, 1.8% had a history of travel abroad, and 1.1% were pregnant. Radiological findings of 59.4% of our polymerase chain reaction (PCR) positive patients were compatible with COVID. The mean length of hospital stay was 4.5 days. Frequent comorbidities were hypertension, diabetes (DM), and ischemic heart disease. Eighty (5.5%) patients treated in intensive care (ICU) died. Conclusion: Based on the data of 1443 patients, the mean length of hospitalization of COVID-19 patients was 4.5 days, or followed up in intensive care, having DM and a long period of hospitalization, which increased mortality risk. None of the outpatients died.

Background: The number and proportion of elderly patients living with chronic hepatitis C are expected to increase in the coming years. We aimed to compare the real-world efficacy and safety of direct-acting antiviral treatment in elderly and younger Turkish adults infected with chronic hepatitis C. Methods: In this multicenter prospective study, 2629 eligible chronic hepatitis C patients treated with direct-acting antivirals between April 2017 and December 2019 from 37 Turkish referral centers were divided into 2 age groups: elderly (≥65 years) and younger adults (<65 years) and their safety was compared between 2 groups in evaluable population. Then, by matching the 2 age groups for demographics and pretreatment risk factors for a non-sustained virological response, a total of 1516 patients (758 in each group) and 1244 patients (622 in each group) from the modified evaluable population and per-protocol population were included in the efficacy analysis and the efficacy was compared between age groups. Results: The sustained virological response in the chronic hepatitis C patients was not affected by the age and the presence of cirrhosis both in the modified evaluable population and per-protocol population (P = .879, P = .508 for modified evaluable population and P = .058, P = .788 for per-protocol population, respectively). The results of the per-protocol analysis revealed that male gender, patients who had a prior history of hepatocellular carcinoma, patients infected with non-genotype 1 hepatitis C virus, and patients treated with sofosbuvir + ribavirin had a significantly lower sustained virological response 12 rates (P < .001, P = .047, P = .013, and P = .025, respectively). Conclusion: Direct-acting antivirals can be safely used to treat Turkish elderly chronic hepatitis C patients with similar favorable efficacy and safety as that in younger adults.

Background: Broad-spectrum empirical antimicrobials are frequently prescribed for patients with coronavirus disease 2019 (COVID-19) despite the lack of evidence for bacterial coinfection. Aims: We aimed to cross-sectionally determine the frequency of antibiotics use, type of antibiotics prescribed, and the factors influencing antibiotics use in hospitalized patients with COVID-19 confirmed by polymerase chain reaction. Study Design: The study was a national, multicenter, retrospective, and single-day point prevalence study. Methods: This was a national, multicenter, retrospective, and single- day point-prevalence study, conducted in the 24-h period between 00:00 and 24:00 on November 18, 2020, during the start of the second COVID-19 peak in Turkey. Results: A total of 1500 patients hospitalized with a diagnosis of

Objective: In the study, it was aimed to determine nurses awareness about zika virus.Materials and Methods: A total of 96 volunteer nurses who studied intensive care units were included in this study. The data obtained by using the information form and the socio-demographic form prepared by the researcher in the light of the literature were evaluated using mean, average, Kruskal Wallis-H, Man Whitney U ve correlation tests in the computer environment.Results: The average age of the nurses was 28.06±5.57, among whom 78.1% were female and 75% were postgraduated/graduated nurses. Mean information of the intensive care nurses about zika virus infection was 16.14±14.69. The age, working year, gender, graduated school, job, where they learned about zika virus infection, thinking they have enough information and being worried about getting zika virus infection did not affect the awareness level of nurses (p>0.05).The nurses' knowledge about zika virus infection, their desire to get information about zika virus infection, knowing the symptoms of zika virus infection, being protected from zika virus infection and knowing where not to go on vacation were found to be statistically significant. (p<0.05).

Amaç: Yerel ve/veya bölgesel yineleme sonrası ikinci seri radyoterapi (İSRT) uygulanan nazofarenks kanserli hastalardaki tedavi sonuçlarımızı retrospektif olarak irdelemektir. Gereç ve Yöntem: 1991 ve 2018 yılları arasında nazofarenks kanseri için definitif radyoterapi ± kemoterapi aldıktan sonra lokal ve/veya bölgesel yineleme saptanan 44 hastadan 27’sine ikinci seri radyoterapi uygulanmış ve çalışmaya dahil edilmiştir. Bulgular: İlk tedavi sonrası medyan takip 49 (13-255) aydır. Primer radyoterapi sonrası yinelemeye kadar geçen süre medyan 18 ay (3-216) olup, 20 (%74) hastada yerel, 5 (%19) hastada bölgesel ve 2 (%7,4) lokal ve bölgesel yineleme saptanmıştır. İSRT, 16 (%59) hastaya konvansiyonel, 5 (%18) hastaya konformal, 4(%11) hastaya VMAT ve 2(%7) hastaya Stereotaksik Radyoterapi tekniği kullanılarak, medyan 30 (4-35) fraksiyon ve 2 Gy (2-7) fraksiyon dozu ile medyan toplam doz 60 Gy (15-70) olacak şekilde uygulanmıştır. RT sonrası yanıt değerlendirmede; 7 (%26) tam yanıt, 11 (%41) kısmi yanıt ve 9 (%33) hastada progresyon saptanmıştır. İki-5 yıllık genel sağ kalım oranları sırasıyla %85-%47, yineleme sonrası ise %44-%24’dür. İSRT sonrası 2 ve 5 yıllık progresyonsuz sağ kalım oranları ise %34 ve %20’dir. Tek değişkenli analizde; genel sağkalım için, yinelemeye kadar geçen süre (p< 0,001), ISRT doz (p=0,048); PSK’da ise, ISRT tekniği (p= 0,01), yenilemeye kadar geçen süre (p<0,001), ISRT doz (p=0,002) anlamlı olarak saptanmıştır. Çok değişkenli analizde sadece yinelemeye kadar geçen süre (p<0,001) istatistiksel anlamlı bulunmuştur. Sonuç: Sınırlı sayıda hasta olmasına rağmen sağkalım oranları tatmin edici bulunmuştur. Gelecekte teknolojik gelişmelerin de yardımıyla bu tür yüksek riskli hastalıklarda daha az yan etki ile daha iyi sağkalım oranları elde edilebilecektir.

Background/aim: In this study, we aim to investigate the efficacy of convalescent plasma (CP) according to blood groups (BGs) in the treatment of critically ill patients diagnosed with COVID-19. Materials and methods: Twenty-eight critically ill and laboratory-confirmed COVID-19 patients who were admitted to the intensive care unit (ICU) of Sakarya University, Medical Faculty were included in the study. Patients were divided into 2 groups: patients who received anti-A antibody (Ab) containing CP (BG O and B) and those who did not receive CP containing anti-A Ab (BG A and AB). Results: Among the 28 patients, 13 patients received anti-A Ab containing CP (BG; B: 6, O: 7) and 15 patients did not receive anti-A Ab CP (BG; A: 13, AB: 2). Duration in ICU, the rates of mechanical ventilation (MV) support and vasopressor support, the case fatality rate, and the discharge rate were lower in patients who received CP containing anti-A Ab than not containing anti-A Ab CP. However, only the difference in the rate of MV support achieved statistically significance (P = 0.04) Conclusion: In our study, it was observed that the efficiency of CP without anti-A antibody was lower than that of plasma containing anti-A antibody, although it was not statistically significant. This result is thought to be due to the anti-A antibody’s ability to block the ACE2 receptor. We believe that this hypothesis should be investigated in controlled studies with higher patient numbers.Key words: Blood groups, COVID-19, convalescent plasma

Background/aim: Severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) was first reported in Turkey on March 10, 2020 and the number of the patients are increasing day by day. Coronavirus disease 2019 (Covid-19) has high mortality rates in intensive care units (ICUs). We aimed to describe the demographic characteristics, comorbidities, treatment protocols, and clinical outcomes among the critically ill patients admitted to the ICU of our hospital. Materials and methods: This cohort study included 103 consecutive patients who had laboratory confirmed Covid-19 and admitted to ICU of Sakarya University Training and Research Hospital between March 19 and April 13, 2020. The final date of the follow-up was April 18. Results: The mean age of the patients was 69.6 ± 14.1 years. Most of the patients had increased CRP (99%), serum ferritin (73.8%), d-dimer (82.5%), and hs-troponin levels (38.8%). 34 patients (33%) had lymphocytopenia, 24 patients (23.3%) had thrombocytopenia. 63 patients (61.2%) developed acute respiratory distress syndrome (ARDS), 31 patients (30.1%) had acute kidney injury, and 52 patients (50.5%) had multiple organ dysfunction syndrome (MODS) during follow-up. Sixty-two patients (60.2%) received mechanical ventilation. As of April 18, of the 103 patients, 52 (50.5%) had died, 30 (29.1%) had been discharged from the ICU, 21 (20.4%) were still in the ICU. Conclusions: Covid-19 has high mortality rates in ICU. Patients with elevated procalcitonin, hs-troponin, d-dimer, and CRP levels and lower platelet count at admission have higher mortality.Key words: Severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2), coronavirus disease 2019 (Covid-19), intensive care unit

Background/aim: We aimed to identify clinical settings of renal transplant patients with COVID-19. Materials and methods: In this retrospective study, we included kidney transplant inpatients with laboratory confirmed COVID-19 who had been discharged or had died by October 1st, 2020. Characteristics of the patients, including basal and last outpatient biochemical parameters were recorded. Discontinuation or dosage reduction of immunosuppressives and other treatment information was documented. Results: Twenty patients were included in this study, of whom 18 were discharged and 2 died in hospital. The mean duration of hospitalization and follow-up were 9.7 ± 6.4 days and 4.5 ± 2.0 months, respectively. Fourteen patients (70%) were male and mean age was 48.0 ± 10.3 years. At admission, all had immunosuppression withdrawn and were started on methylprednisolone 16 mg/ day (50%) or dexamethasone (50%). Tacrolimus/m-TOR inhibitors were reduced by 50% and all antimetabolites were discontinued. Hemodialysis was needed for 10% of patients. Acute kidney injury was detected in 25% of the patients. With respect to hospitalization time and complications, there was no significant difference between patients who used dexamethasone and those who did not (P > 0.05). The discontinued immunosuppressives were resumed within 2 to 4 weeks after discharge according to the severity of disease. No rehospitalization or acute rejection was detected during the follow-up of the patients.Conclusion: Renal transplant patients are considered a high risk group for COVID-19. It can be said that discontinuation or reducing dosages of immunosuppressives may be effective and safe in kidney transplant patients.Key words: COVID-19, SARS-CoV-2, kidney transplantation, immunosuppression, mortality, acute rejection

Background/aim: The COVID-19 infection, which started in Wuhan City, China, in December 2019, turned into a pandemic in a very short time, affecting mainly the elderly and those with serious chronic illnesses. COVID-19 infections have been observed to have a high mortality rate, especially in patients undergoing maintenance hemodialysis. Materials and methods: Forty-two patients over 18 years of age who underwent a maintenance hemodialysis program at our unit, who tested positive for COVID-19 by PCR from nasopharyngeal swabs, and/or who were observed to have disease-related signs in their CTs were included in the study. Results: In this study, 23 of 42 patients receiving hemodialysis support in our clinic were included. The median age was 67 years old (min: 35; max: 91 years), and all of our patients had primary hypertension and other comorbidities. Their clinical evaluation showed that dry cough (47.8%) and shortness of breath (47.8%) were the most common symptoms. Fever was less pronounced (30.4%). The median time from the onset of symptoms to hospitalization was 1 day (min: 0; max:), and the time from hospitalization to death was 18 days (min: 1; max: 22). Transfer from the inpatient ward to the ICU took a median of 7 days (min: 1; max: 13). Among the 23 patients, 3 died during follow-up, and 20 were discharged with full recovery. Baseline ferritin, procalcitonin levels, and CRP/albumin rates were higher, and neutrophil/lymphocyte levels were lower in patients who eventually died. In these patients, despite being nonsignificant, there were more diabetic patients, and the D-dimer levels were higher than 1000 ugFEU/L. Conclusion: The COVID-19 infection is associated with increased mortality in chronic kidney diseases patients. Despite being nonsignificant, there was a trend towards increased mortality in patient with diabetes, D-dimer levels >1000 ugFEU/L, higher ferritin and prokalsitonin levels, an increased CRP/albumin ratio, and a lower neutrophil/lymphocyte ratio.Key words: Chronic renal failure, hemodialysis, COVID-19

Background/aim: It is very important for the efficient use of limited capacity and the success of treatment to predict patients who may need ICU with high mortality rate in the Covid-19 outbreak. In our study, it was aimed to investigate the value of the radiological involvement on initial CT in demonstrating the ICU transfer and mortality rate of patients. Materials and methods: All PCR-positive patients were included in the study, whose CT, PCR, and laboratory values were obtained simultaneously at the time of first admission. Patients were divided into 4 groups in terms of the extent of radiological lesions. These groups were compared in terms of intensive care transfer needs and Covid-related mortality rates. Results: A total of 477 patients were included in the study. Ninety of them were group 0 (no lung involvement), 162 were group 1 (mild lesion), 89 were group 2 (moderate lesion), and 136 were group 3 (severe lung involvement). A significant relationship was found between the extensiveness of the radiological lesion on CT and admission to intensive care and mortality rate. As the initial radiological involvement amounts increased, the rate of ICU transfer and mortality increased. The mortality rates of the groups were 0%, 3%, 12.3%, and 12.5%, respectively, and the difference was significant (p < 0.001). Similarly, the ICU transfer rates of the groups were 2.2%, 5.6%, 13.5%, and 17.7%, respectively, and the difference was significant (p < 0.001). Conclusion: In conclusion, in our study, the strong relationship between the initial radiological extent assessment and the need for intensive care and mortality rates has been demonstrated, and we believe that our results will make a significant contribution to increase the success of the health system in predicting patients who may progress, helping clinicians and managing pandemics.Key words: Covid-19, extensiveness of radiological lesions, intensive care, mortality rate

Background/aim: There is no study in the literature in which only chest computed tomography (CT) findings of deceased cases obtained at admission were examined, and the relationship between these findings and mortality was evaluated. Materials and methods: In this retrospective study, a total of 117 deceased patients with COVID-19 infection confirmed by positive polymerase chain reaction and undergone chest CT were enrolled. We evaluated initial chest CT findings and their relationship, location, prevalence, and the frequency with mortality. Results: The mean age of patients was 73 ±18 years; 71 of all patients were male and 46 were female. The predominant feature was pure ground-glass opacity (GGO) lesion (82.0%), and 59.8% of cases had pure consolidation. There was no cavitation or architectural distorsion. Pericardial effusion was found in 9.4% the patients, and pleural effusions were found in 15.3% of them. Mediastinal lymphadenopathy was only 11.9% in total. Conclusion: In deceased patients, on admission CTs, pure consolidation, pleural and pericardial effusion, mediastinal LAP were more common than ordinary cases. It was these findings that should also raise the concern when they were seen on chest CT; therefore, these radiologic features have the potential to represent prognostic imaging markers in patients with COVID-19 pneumonia.Key words: Chest computed tomography, COVID-19 infection, mortality

Background/aim: During the intense periods of the COVID-19 pandemic, legal measures were taken for its containment. However, since legal precautions cannot be implemented continuously, hand washing, mask usage and obeying social distance rules are important in combating the pandemic. Complying with these rules is mostly individual decisions. The behavior of individuals has a prominent place in the course of the pandemic. In this study, we aimed to develop a scale which could measure compliance with outbreak measures. Materials and methods: This study was conducted in two stages after evaluation of the content validity of the item pool formed by the research group by experts. For construct validity, the scale subdimensions were determined in 250 people between the ages of 18-70 years at the first stage and the definitive version of the 20-item scale was constructed. In the second stage, exploratory factor analysis was repeated in a group of 484 people, and confirmatory factor analysis was performed. Cronbach’s alpha coefficients, Spearman-Brown coefficients, test-retest methods were used to determine reliability. Results: The variance explanation of the scale consisting of 20 items and two subdimensions in the explanatory factor analysis is 63.434% (n = 484). Confirmatory factor analysis resulted in CMIN/DF = 3.540, RMR = 0.043, NFI Delta 1 = 0.928, TLI rho 2 = 0.939, CFI = 0.947, RMSEA = 0.072, SRMR = 0.0368. Cronbach’s alpha value of the scale is 0.95; and the Spearman Brown coefficient equal length analysis resulted in 0.928. The temporal consistency of the scale was evaluated with the test-retest method (P = 0.893). The structure, content validity, temporal consistency, item discrimination, and internal consistency were evaluated and found to have acceptable valid, reliable properties. Conclusion: The outbreak prevention recommendation compliance scale is a valid and reliable tool with which compliance with the prevention plans can be evaluated.Key words: Outbreak, outbreak prevention, prevention recommendations, reliability, validity

Giriş: COVID-19 semptomları; hafif semptomlardan ciddi solunum yetmezliği tablosuna kadar geniş bir dağılım gösterir. Bu klinik tabloların ne kadar sürdüğü ve hastalığın uzun dönem etkileri henüz net değildir. Bu çalışmanın amacı COVID-19 tanısı alan hastaların tanı aldıktan en az 30 gün sonraki semptom karakteristiklerini tanımlamaktır. Materyal ve Metod: Çalışmamıza en az 30 gün önce hastanemize COVID-19 uyumlu klinik bulgularla başvuran ve nazofaringeal sürüntüde SARS-CoV-2 PCR pozitifliği saptanan 129 hasta alındı. Poliklinik kontrollerinde veya telefon görüşmesiyle yapılan anket çalışması ile hastaların COVID-19 tanısından 30 gün sonraki mevcut semptomları sorgulandı ve cevapları analiz edildi. Bulgular: Çalışmamıza alınan 129 hastadan 70’i kadın ve 59’u erkekti. Hastaların yaş ortalaması 53.8 olup; 67 kişide en az bir komorbidite mevcuttu. Hastaların %43’ü COVID-19 nedeniyle hastanede yatmış olup, hastaların %7’si de yoğun bakımda takip edilmişti. En sık görülen semptomlar; yorgunluk (%67), kas ağrısı (%65), sırt ağrısı (%38), öksürük (%31) ve nefes darlığı (%26) idi. Sonuç: COVID-19 tanısı konulduğunda öncelikli şikayetler solunum sistemi semptomları iken; en az 1 ay geçtikten sonra devam eden semptomların daha çok kas ağrıları ve yorgunluk olduğu görüldü. Çalışmaya sadece ayaktan takip edilen ve 30 gün içinde taburcu edilen hastaların alınmış olması ve yoğun bakıma yatış öyküsü olan hastaların sayısının az olması çalışmanın kısıtlığı olarak değerlendirildi.

Introduction: In this study, we aimed to compare the place of throat mouthwash in the diagnosis of COVID-19 and the detection values of SARS-Cov-2 in naso-oropharyngeal swab (NOS) and mouthwash samples. Materials and Methods: NOS and mouthwash water samples were taken from the patients simultaneously. Mouthwash sampling was obtained by himself. For the NOS sample; after the swab sample was taken from the patient’s oropharynx with a dacron tip swab, with the same swab. RNA isolation from combined oral/nasal swab samples was performed with the EZ1 (Qiagen, Germany) device. Statistical analyses were performed using the SPSS software version 21.0. Results: The diagnostic efficacy of throat mouthwash and combined NOS samples taken from 106 volunteers were compared (56 males, mean age 42.9 years). The diagnostic sensitivity of the mouthwash was 60.71%, specificity 98.65%, positive predictive value 94.44% and negative predictive value 86.9% compared to the results of the NOS. According to these results, although mouthwash is a specific test, its sensitivity to NOS is not satisfactory. The value of kappa was substantial agreement as 0.668, and it was found statistically significant (<0.001). Conclusion: Throat mouthwash is a promising noninvasive technique for diagnosis, monitoring and infection control in patients with COVID-19 infection and reduces the risk of transmission for the healthcare provider.

Objective: Favipiravir is recommended for treatmentof COVID-19 by the Turkey National Treatment Guideline for COVID-19. It has been widely used for COVID19 infected patients in Turkey. Fluorescence of the nailswith certain topical and systemic drugs with Wood’s lampwas and reported in the English literature. This study isdesigned to determine the fluorescence effect of favipiravir in the nails of COVID-19 patients.Materials and Methods: Eighty five patients withCOVİD-19 infection who were treated with favipiravirand/or hydroxychloroquine and 50 healthy volunteers’nails were examined by Wood’s lamp. Fluorescence andtherapeutic interest were recorded. Data were compared.Results: Seventy one of the patients (83.5% ) had fluorescent nails under UV radiation in the patient group,where no fluorescence was observed in the healthy controlgroup.Conclusion: Fluorescence of the nails in the patientswith confirmed COVID-19 infection who were treatedwith favipiravir is a common finding.

Objective: In this study, we aimed to determine the factors that contribute to the early determination of mortality risk in patients hospitalized with COVID-19.Methods: We included 941 adult inpatients (474 male [50.4%], mean age, 53.5±17.0. The patients were divided into two groups: the discharge group and the death group. Epidemiological data, medical history, underlying comorbidities, laboratory findings, chest computed tomographic scans, real-time reverse transcription polymerase chain reaction detection results, and survival data were obtained with retrospective recordings on admission and follow-up. The statistical relationship between survival data and parameters was analyzed. A mathematical model was created from the data of both groups.Results: While 863 patients survived, 78 were non-survivors. During the study period, the preliminary case fatality rate of the inpatients was 8.3%. The mean age of the non-survivors was 71.7±11.2 SD ( P <0.001). Laboratory findings showed that mortality was high in those with high D-dimer, sodium, lactate dehydrogenase (LDH), troponin, creatine kinase-myocardial band (CK-MB), ferritin, blood lactate, activated partial thromboplastin time, and high blood glucose levels ( P <0.05). Furthermore, mortality was high in patients with low albumin, lymphocyte, and platelet levels ( P <0.05). The logistic regression model showed that advanced age, hypertension, high D-Dimer (>1000 ng/ml), high C-reactive protein (CRP), CK-MB, and LDH, and low lymphocyte count were associated with poor prognosis.Conclusions: According to week 1 data of patients with COVID-19, advanced age, hypertension, D-Dimer, CRP, CK-MB, high LDH, and low lymphocyte were associated with poor prognosis. We believe that this model will be useful in predicting patient mortality.

Objective: The aim of this study was to investigate the efficacy of favipiravir (FVP) in severe COVID-19.Methods: This is a retrospective study of 142 COVID-19 patients with severe pneumonia signs, who received inpatient treatment between March 15 and May 20, 2020. The patients were divided into two groups according to the use of FVP treatment; group 1 (n = 99) included patients who treated with FVP and group 2 (n = 43) who didn’t receive FVP.Results: Mean age was 66.47 ± 11.89 in group 1, and 68.58 ± 14.78 in group 2. Forty patients (40.4%) in group 1 and 22 (51.2%) in group 2 were treated in the intensive care unit (P > 0.05). The proportion of eosinophil, tendency of increasing thrombocyte counts and eosinophil/neutrophil ratio in FVP group was significantly higher than non-FVP group (p < 0.05). In Group 1, patients had significantly reduced erythroid series, and elevated uric acid levels as side effects of FVP. With respect to complications during hospitalization, there was no significant difference among the groups for mechanical ventilator requirement, acute kidney injury, dialysis requirement and sepsis (P > 0.05). The mortality rates in Group 1 (n = 26 [26.3%]) were lower than those in group 2 (n = 16 [37.2%]), but it was not statistically significant.Conclusions: While the treatment of COVID-19 pneumonia options were limited during the initial stages of the pandemic, the FVP may be effective in severe cases. To confirm this effect, randomized controlled studies are needed in patients of all disease severities.

Amaç: Sağlık bakım ilişkili enfeksiyon (SBİE)’ların yenidoğan yoğun bakım ünite (YYBÜ)’lerinde önemli morbidite ve mortalite nedenidir. Bu çalışmada altı yıllık zaman diliminde YYBÜ’deki SBİE’ler ve ilişkili faktörlerin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntemler: Çalışma YYBÜ’de 1 Ocak 2013-31 Aralık 2018 tarihleri arasında yapıldı. YYBÜ’de gelişen SBİE’ler retrospektif olarak değerlendirildi. YYBÜ günlük aktif sürveyansla takip edildi. SBİE tanısı Center for Disease Control and Prevention (CDC) kriterlerine göre konuldu. YYBÜ’de yatan hasta sayısı, hasta günü, tespit edilen SBİE, invaziv araç kullanım oranı ve tespit edilen patojenler değerlendirildi. Bulgular: Bu araştırmada 2196 hasta, 33652 hasta günü, 4157 ventilatör günü, 3343 umbilikal kateter günü, 5210 santral venöz kateter günü ve 92 üriner kateter günü değerlendirildi. SBİE hızı %4.78 (105/2196) ve insidans dansitesi ‰3.12 (105/33652)’di. SBİE dağılımları değerlendirildiğinde; SBİE’nin 101 (%96.1)’i kan dolaşımı enfeksiyonu (KDE), ikisi (%1.90) pnömoni, biri (%0.95) merkezi sinir sistemi enfeksiyonu ve biri (%0.95) yumuşak doku enfeksiyonuydu. SBİE sıklığı 2500 gr dan büyük bebeklerde daha az (%1.02) iken, 751-1000 gr arası bebeklerde daha fazla (%23.95)’di (p<0.001). Etken dağılımına göre; %59.0 (62/105)’u gram negatif bakteri (GNB), %41.0 (43/105)’i gram pozitif bakteri (GPB) kaynaklıydı. En sık izole edilen GNB’ler; Klebsiella spp. (%34.2), Enterobacter spp. (%12.3) ve en sık izole edilen GPB’ler; Stafilokoklardı (%37.0). İnvaziv araç ilişkili enfeksiyon hızları değerlendirildiğinde; santral venöz kateter ilişkili KDE hızı ‰ 0.95, umbilikal kateter ilişkili KDE hızı ‰2.09’du. Sonuç: SBİE’ler içinde en sık görüleni KDE’di. İnvaziv girişimler ve düşük doğum ağırlığı enfeksiyon riskini artıran faktörler olarak saptandı. SBİE gelişme sıklığı bebek doğum ağırlığı ile ters orantılıydı. Düşük doğum ağırlıklı bebeklerde daha hassas enfeksiyon kontrol önlemlerinin gerektiği düşünüldü.

Amaç SARS-CoV-2 virüsünün etkeni olduğu COVİD-19 enfeksiyonu salgın oluşturan önemli bir hastalıktır. COVİD-19 hastalarının birçoğunda kanama ve pıhtılaşma bozukluklarının geliştiği yapılan çalışmalarla gösterilmiştir. Çalışmamızda, ağırlıklı olarak pıhtılaşma eğilimi gözlenen bu hasta grubunda, vücudun doğal antikoagülan proteinleri olan Antitrombin-3 (AT3), protein C (PC) ve protein S (PS) düzeylerinin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem 15 Mart-31 Mayıs tarihleri arasında COVID-19 tanısıyla hastaneye yatışı yapılan 22 hasta çalışmaya alındı. Hastaların yaşı, cinsiyeti, kronik hastalıkları, servis / yoğun bakım yatışı, AT3, PC, PS düzeyleri, PT, aPTT, INR, D-Dimer, fibrinojen, rutin laboratuar parametreleri ve mortalite oranları retrospektif olarak değerlendirildi. Bağımsız değişkenler ile yoğun bakım ihtiyacı ve mortalite oranları istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Bulgular Çalışmaya 14’ü servis, 8’i yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) takip edilen toplam 22 hasta dahil edildi. Hastaların 17’si (%77,3) erkek, yaş ortalaması 66.6±33,78 yıl idi. Toplam 20 (%90,9) hastanın en az bir kronik hastalığı vardı. Bunların %36,3 sı Diyabet (DM), %54,5 ‘i hipertansiyon idi. Hastalarda nefes darlığı (%86,3) ve öksürük (%77,2) en sık görülen şikayetler idi. Takibinde 4 hastada ölüm gerçekleşti. Tartışma Servis- YBÜ hastaları ve mortal- nonmortal hastalar olarak yapılan iki farklı karşılaştırmalar arasında, AT3, PC, PS, düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı. Mortal hastalarda nonmortal gruba göre ortalama PTT düzeyleri anlamlı olarak yüksek bulunurken, faktör 9 düzeyleri de YBÜ grubunda servis hastalarına göre anlamlı olarak yüksek tespit edildi. Sonuç Çalışmamız sonuçlarına göre COVID-19 hastalarında AT3, PC ve PS düzeyleri ile hastalık şiddeti arasında ilişki tespit edilmedi.

Objective There are limited number of researches to investigate the causes of vaccine rejection among adults. In this study, it aimed to invetsigate the attitudes and behaviors of adults towards vaccination. Materials and Methods The study group consisted of totally 500 patients and their relatives who applied to outpatient clinics of Sakarya University Training and Research Hospital between January 24 and February 22, 2019. The data were collected by survey consisting of five demographic questions and nine multiple choice questions investigating behavior and attitudes towards vaccination. Data were analyzed with IBM SPSS 20. p <0.05 was considered significant. Results The guidance of health workers is the key determinant of vaccination decision. (93.8%). Tetanus is the most common vaccine (98.6%) whereas the least is meningococcal vaccine (22.6%). Human Papillomavirus (HPV) and shingles are the least administered vaccines (0.6%). Mercury in the vaccine is the most important reason that prevent people from vaccination (23.4%). If the vaccines were free of charge, 14.6% of the respondents wanted to vaccinate all the vaccines. Meningococcus (19.8%) and diphtheria (19.6%) vaccines were the least preferred. The average age (34.24 years) of those acquiring information on vaccination from the internet was significantly lower than those who did not (40.5 years) (p p<0.001). Conclusion According to our results, Information about adult vaccination is not well-known in our society. For this purpose, it is necessary for the health professionals to embrace vaccination studies in adults and expand awareness about adult vaccines by more effective use of online platforms. Hence, health managers, non-governmental organizations, universities and press should work collaboratively.

Amaç Sars-Corona Virüsü (SARS-CoV-2), 2019 yılının aralık ayında ilk kez Çin’de görülen ve şiddetli akut solunum yetmezliğine neden olan bir virüstür. Diyabet tüm dünyada morbidite ve mortalitenin önemli sebeplerinden biridir. Diyabetik hastalarda koronavirüs enfeksiyonun morbidite ve mortalitenin yüksek olduğu saptanmaktadır. Çalışmamızda kliniğimizde Covid-19 nedeniyle takip edilen diyabetik hastalarda lipid profili, Hba1c, kan şekeri profilinin morbidite ve mortalite üzerine etkisinin geriye dönük olarak analizinin yapılmasını amaçladık. Gereç ve Yöntem İç hastalıkları kliniğinde 15/03/20 ile 01/07/20 tarihleri arasında Covid-19 nedeniyle takip edilen 31 diyabet tanısı olan oral anti diyabetik ve/veya insülin kullanan hasta çalışmaya dahil edildi. Hasta dosyaları taranarak anamnez, laboratuvar, tedavi ve hastalığın ilerleyişi formlara kaydedildi. Diyabetik hastalardaki koronavirüs enfeksiyonlarında hastaların Hba1c, kan şekeri profili ve lipid profilinin yoğun bakım ihtiyacı için risk faktörü olarak kullanılmasının ek bir fayda getirip getirmediği istatistiksel yöntemlerle analiz edildi. Bulgular 31 hastanın tamamı boğaz ağrısı, öksürük, ateş ve nefes darlığı gibi tipik bulgular ile hastaneye başvurdu. Hastaların tamamında BT ve PCR testi mevcuttu. PCR pozitif saptanan 18 hasta (%58,1) ve Tipik BT tutulumu olan 30 hasta (%96,8) saptandı. 31 hastanın 17’sinde; hipoksi, takipne ve hipotansiyon gibi sebeplerle yoğun bakım ihtiyacı gelişti. Yoğun bakım ihtiyacı olan 17 hastanın 10’u mortal seyretti. Açlık kan şekeri yüksekliği ile yoğun bakım ihtiyacı ve mortalite arasında anlamlı ilişki saptandı. HbA1C ve lipit profili ile yoğun bakım ihtiyacı arasında anlamlı ilişki yoktu. Mortal grupta LDL ve total kolesterol anlamlı düzeyde düşük tespit edildi. Sonuç Diyabetik hasta grubunda kötü glisemik kontrol ve lipit parametreleri hastalığın ilerleyişini öngörmede faktör olarak dikkate alınmalıdır.

Amaç: Ampirik antibiyotik tedavisi, enfeksiyon kaynağınınhenüzbelirlenemediğidurumlardahekimlerinateşiolanhastalarayaygınolarakuyguladıklarıbiryöntemdir.Bu çalışmanın amacı, nedeni bilinmeyen ateşi olan hastalarda (NBA) ampirikantibiyotiktedavisindemaliyet-etkininflamatuarparametreleribelirlemektir. GereçveYöntemler: KankültürlerialınmışolanNBA iletakipedilentoplam 577 hasta enfeksiyonabağlıateşgrubu (EBAG,n:203) veenfeksiyonabağlıolmayanateşgrubu (EBOAG,n:374) olarakikigrubaayrıldıvebeşyıllıkverileri hasta bilgikayıtsistemindengeriyedönükolarakincelendi. Tam kan test sonuçlarından nötrofil sayısı, lenfosit sayısı parametresine oranlanarak nötrofil lenfosit oranı ve trombosit lenfosit oranı değerleri hesaplandı. Bulgular: Toplam 577 hasta enfeksiyonabağlıateşgrubu (EBAG) veenfeksiyonabağlıolmayanateşgrubu (EBOAG) olarakikigrubaayrıldı. İlk antibiyotikkullanımsüreleri EBAG veEBOAG'dasırasıyla 4.54 ± 3.08 (1-14)günve 5.35 ± 3.8 (1–21)gündü(p = 0.023). Nötrofil-lenfositoranı (NLO) EBAG’da 8.00 (3.00-15.00)iken, EBOAG’da 5.00 (3.00-9.00)idi (p = 0.001). Trombosit-lenfositoranı (TLO) EBAG’da 21.00(9.00-41.00)iken, EBOAG’da 16.00 (7.25-27.75)idiveanlamlıdeğildi (p = 0.165). Sonuç:Nötrofillenfositoranırutinkantestlerindenbakılabilenvepahalıbiryöntemolmamasınedeniyle, nedenibelirlenemeyenateşli (NBA)hastalardaavantajlıbirtanımetoduolarakkullanılabilir.

-

Giriş: İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji (İHKM) alanının uzmanlık eğitiminde araştırma görevlilerinin (AG) gelişimini izlemek için gelişim sınavlarının yapılması gereklidir. Ancak, bu sınavların hazırlanması, yapılması ve değerlendirilmesi bazı incelikleri ve tecrübeyi gerektirmektedir. Bu araştırmada, İHKM uzmanlık alanında eğitim ve yeterlilik kurulu (EMEK) tarafından çevrimiçi yapılan araştırma görevlileri gelişim sınavlarından elde edilen verilerin gözden geçirilmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metod: İHKM alanında AG için yıl içinde iki kez çevrimiçi biçimlendirici gelişim sınavları yapılmaktadır. Bu araştırmada 2014- 2018 arasında yapılan sınavlar değerlendirmeye alınmıştır. Her sınavın geçerlik ve güvenirlik incelemeleri, soruların zorluk ve ayırt edicilik indeksleri hesaplanmıştır. Doğru olarak cevaplanmasında zorluk çekilen konu başlıkları belirlenmiştir.Bulgular: Sınavlara giren AG sayısında yıllar içinde artış olduğu görülmüştür. Sınavların güvenirlik katsayısı (cronbach alfa) değeri en düşük 0.69, en yüksek 0.92 olarak bulunmuştur. Öğrencilerin sınav başarısının ortalama 69’un üzerinde olduğu görülmüştür. Soru bankasına aktarılabilmesi için bazı soruların yeniden gözden geçirilmesi gerektiği bulunmuştur. Klinikte az görülen hastalıkların ve temel mikrobiyoloji sorularının daha az oranda doğru olarak cevaplandığı, klinikte sıkça görülen hastalıkların ise daha yüksek oranda doğru olarak cevaplandığı görülmüştür.Sonuç: Uzmanlık eğitiminde, çevrimiçi yapılan gelişim sınavları ulusal düzeyde yapılacak olan ölçme ve değerlendirmeleri kolaylaştırmaktadır. İnternet üzerinden yapılan sınav deneyimimizin artmasına rağmen hala sınavlarımızda geliştirilmesi gereken yönlerin olduğu görülmüştür

Fever of unknown origin (FUO) is defined as temperature higher than 38.3°C on several occasions for at least three weeks and undiagnosed after one week of study in the hospital. The most prevalent causes of FUO are infections, connective tissue diseases and malignancies. Connective tissue diseases are seen in elderly patients as temporal arteritis and polymyalgia rheumatica .Polymyalgia rheumatica (PMR) is a rheumatic disease seen after the age of 50 for which the etiology is not precisely known. Almost half of the affected patients frequently have low grade fever, malaise and poor appetite. Typical clinical characteristics are pain in both shoulders and morning stiffness. Along with this case followed up at our clinic with a complaint of fever continuing for three weeks and weakness in the arms, we will review PMR.

Amaç: HIV (Human Immunodeficiency Virus) (+) gebe yönetiminde, tarama testleri ve viral yük incelemeleri, etkiliantiretroviral tedavi, sezaryen ile doğum ve emzirmeden kaçınma en güncel konulardır. Bu çalışmada kadın hastalıklarıve doğum (KD) hekimlerinin HIV (+) gebe yönetimi konusundaki bilgi, tutum ve davranışlarının incelenmesiamaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Demografik bilgiler ve literatürden destek alınarak HIV (+) gebe yönetimine yönelik hazırlananonline/dijital anket ile KD hekimlerine ulaşılarak konu ile alakalı bilgi, tutum ve davranışları belirlenmeye çalışıldı.Bulgular: Toplam 125 katılımcının 52’si (%41,6) erkek, 86’sı (%68,8) uzman hekim, 13’ü (%10,4) araştırma görevlisi,34’ü (%27,2) 20 yıl ve üzeri mesleki deneyime sahip, 115’i (%92) gebelerden düzenli olarak Anti-HIV testi istemekteolup 77’sinin (%61,6) en az bir kez Anti-HIV pozitif gebe hastası olmuş, 49’u (%39,2) bugüne kadar Anti-HIV pozitifgebe takibi yapmış, 51’i (%40,8) ise Anti-HIV pozitif en az bir gebeye doğum yaptırmıştı. Hekimlerin 121’i (%96,8)Anti-HIV pozitif gebeleri doğrulama testlerine yönlendirirken 19’u (%15,2) Anti-HIV pozitif anneye emzirmemesikonusunda bilgi vermediğini belirtti. Doğum sırasında HIV RNA düzeyleri >1000 kopya/mL veya viral yükübilinmeyen Anti-HIV pozitif gebede IV zidovudin uygulanmasının bebeğe bulaş riskini azalttığını bilenler 79 (%63,2)iken HIV (+) anneden doğana profilaksi amaçlı altı hafta zidovudin kullananlar 55’tir (%44). Anti-HIV (+) annenindoğum şekli için “Viral yükü <50 kopya/ml olan gebelerde vajinal doğum yapabilir” diyenler 35 (%28), “Her halükârdasezaryen” diyenler 43’tür (%34,4). Ante, intra ve postpartum dönemlerde Antiretroviral tedavi (ART) ile HIV'invirolojik baskılanmasıyla, yenidoğana perinatal HIV bulaşı %1’lerin altına düşebilir diyenler 47’dir (%37,6).Sonuç: KD hekimlerine, emzirmeme konusu başta olmak üzere tarama testleri/proflaksi konusu hatırlatılmalı veeğitimlerin düzenliliği sağlanmalıdır.

-

Amaç Anne sütü (AS) ile beslenme, bebek mortalite ve morbiditesini azaltmada önemlidir. AS’yi hazırlarken veya anne emzirmeye hazırlanırken hijyen kurallarına uymasıgelişebilecek enfeksiyonların önlenmesinde önemlidir. Çalışmamızda yenidoğan yoğun bakım ünitesi (YDYBÜ)’nde annelere verilen AS ve hijyen eğitimi (ASHE) sonrasımemnuniyet araştırılması amaçlandı.Gereç veYöntemlerÇalışma Sakarya Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi (SÜEAH) YDYBÜ de 1 Ocak 2016-1 Ocak 2017 tarihleri arasında yapıldı. Çalışmanın etik onayı SakaryaÜniversitesi Tıp Fakültesi girişimsel olmayan etik kurulundan alındı. YDYBÜ’de yatarak tedavi gören yenidoğanların annelerine ASHE, video eğitimi olarak verildi.Eğitim sonrası, gönüllü annelerden görüşme formu doldurması istendi. Görüşme formunda annenin yaş ve eğitim bilgilerini içeren demografik sorular ve video eğitiminmemnuniyetini içeren sorular soruldu. Memnuniyet düzeyi değerlendirmesinde, en düşük memnuniyet puanı 0 olup en yüksek memnuniyet puanı 10 idi. Elde edilenveriler SPSS 21 programında analiz edildi, p<0,05 anlamlı kabul edildi.Bulgular Çalışmaya katılan 538 annenin yaş ortalaması 28,1±5,7 (17-45) yıl idi. Annelerin eğitim durumlarına göre dağılımı değerlendirildiğinde; 269 (%50.00)’u ilköğretim, 206(%38.28)’sı lise ve 63 (%11.72)’ü yüksek okul mezunuydu. Annelerin toplam memnuniyet düzeyi ortalaması 9,75±0,94 (0-10,00) idi. Annelerin yaşı ile memnuniyet düzeyideğerlendirildiğinde yaş arttıkça da memnuniyetlerinin de arttığı belirlendi (p=0,049, r=0,085).Sonuç Basit eğitimlerle anneler eğitilebilir ve standardize edilmiş eğitimler anne ve çocuk bakımının kalitesini arttırmak amacıyla kullanılabilir.

Dünyada seyahat ilişkili enfeksiyonların sıklığı, seyahat olanaklarının 21. yüzyılda kolaylaşması ve yaygınlaşmasına bağlı olarak artmıştır. Vektör kaynaklı hastalıklar bulaşıcı hastalıkların önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. Dengue ateşi son yıllarda tanı koyma yöntemlerinin gelişmesi sayesinde bildirilme sıklığı artan seyahat kaynaklı enfeksiyonlardan biridir. Bu raporda seyahat kaynaklı iki Dengue ateşi olgusunun sunulması amaçlanmıştır. Sri Lanka seyahati sırasında sivrisinek tarafından ısırılma öyküsü olan otuz yaşındaki ilk olguda temasın beşinci gününde makülopapüler döküntü ortaya çıkmış ve döküntünün başlamasından üç gün sonra üşüme, titreme ile yükselen ateş şikayetiyle kliniğimize başvurmuştur. Laboratuvar analizi sonucunda lökopeni ve kas enzimlerinde artış saptanmıştır. Hastanın serum örneğinde etkene yönelik yapılan gerçek zamanlı ters transkriptaz polimeraz zincir reaksiyonu (RT-PCR) testi pozitif saptanmıştır. Destek tedavisi ile takip edilen hasta, şifa ile taburcu edilmiştir. Yirmi dört yaşında erkek hasta olan ikinci olguda Malezya seyahati sırasında sivrisinekler tarafından ısırılma öyküsü bulunmaktadır. Hastada üşüme, titreme ile yükselen ateş, bulantı, kusma ve kas ağrısı şikayeti sonrasında bu ülkede başvurduğu sağlık kurumunda yapılan Dengue virüs (DENV) NS1 antijen testinde pozitiflik saptanmıştır. Bu olguda makulopapüler döküntü gözlenmemiş olup laboratuvar analizi sonucunda lökopeni, trombositopeni ve kas enzimlerinde artış tespit edilmiştir. Serum örneğinde RT-PCR testi pozitif saptanan hasta destek tedavisi sonrasında şifa ile taburcu edilmiştir. DENV enfeksiyonları, tropikal bölgelerde yaygın olan DENV’nin neden olduğu hastalıklardır. Dört serotipi (DENV-1, DENV-2, DENV-3 ve DENV-4) bulunmaktadır. DENV enfeksiyonları, asemptomatik hastalıktan, viral sendrom gibi hafif tablonun yanı sıra Dengue hemorajik ateşi, Dengue şok sendromu kadar farklı tablolarla seyredebilir. Dengue ateşinde sıklıkla eklem ağrısı, makülopapüler döküntü ve ateş yüksekliğinin eşlik ettiği bir tablo izlenmektedir. Hastalığın tanısında öncellikle hastalıktan şüphelenmek ve ardından seyahat öyküsünün sorgulanması doğru bir yaklaşımdır. Kesin tanıda, virüsün izolasyonu, etkene yönelik antijen ve nükleik asit saptanması veya serolojik testler kullanılmaktadır. Virüs, hastaların kan, serum, idrar ve dokularından izole edilebilmektedir. DENV enfeksiyonlarına bağlı semptomların başladığı ilk beş günde serumda RT-PCR ve Dengue NS1 antijeni testi pozitif saptanabilir.

Sphingomonas paucimobilis (S. paucimobilis), especially in patients withimmune suppressive and very rare in healthy people, attracted attention recently,causing nosocomial infections, is a gram-negative, aerobic bacillus. This bacterialnosocomial infection in our hospital as a first six-month period, six times wasisolated from five patients. These five patients were acute peritonitis, vaginalcuff, surgical field, soft tissue and bloodstream infection. The identification ofmicrobiological methods known to S. paucimobilis was examined by the antibioticsensitivity disk diffusion test. Antibiotic sensitivity of the isolated bacteria werethe same. From the environment and environment cultures S. paucimobilis wasisolated once from the use water as a hospital infection effect. It was realized thatthe chlorination of hospital waters was inadequate during that period. Our hospitalwas thought to have a small epidemic. In conclusion, S. paucimobilis has recentlybeen investigated in the context of literature with the belief that a new nosocomialinfection will be affected.

Today, direct-acting antivirals (DAA) are the main treatment options for hepatitis C infection. However, whether malignancy risk is increased after DAA treatment is a matter of debate. Conflicting results have been reported in the relevant studies. In this paper, we present the case of B-cell non-Hodgkin lymphoma developing after DAA treatment in a patient with complete response to hepatitis C treatment.

Introduction: Invasive candidiasis (IC) is a common opportunistic infection in intensive care units (ICUs). ICmay cause endocarditis by spreading hematogenously to the heart valves and endocardium or may spread tointraocular tissues and cause endophthalmitis and chorioretinitis. Therefore, echocardiography and an ocularexamination should be performed in patients with IC. These complications increase morbidity and mortality.The early diagnosis and treatment of IC are important to reduce these complications. The aim of this study wasto determine the prevalence of cardiac and ocular involvement in patients with IC in the ICU.Materials and Methods: This study was performed retrospectively between January 2015 and December 2017in the 20-bed ICU. The archive files of patients diagnosed with IC were analyzed. By reviewing the consultationreports of Cardiology and Ophthalmology clinics, cardiac and ocular findings were reported.Results: Invasive Candidiasis was detected in 44 of 1746 patients who were admitted to the ICU. Whilethe ratio of IC was 25.2 in 1000 patients, the IC rate was 2.02 in 1000 patient days. Of these patients, 41(93.2%) had central venous catheter-related bloodstream infection, and three (6.8%) of them had urinary tractinfection. The most common agents were C. albicans (n = 20, 42.6%) and C. parapsilosis (n = 20, 42.6%). Theothers were C. tropicalis (n = 4, 8.5%), unspecified Candida spp. (n = 2, 4.2%), and C. glabrata (n = 1, 2.1%).None of the patients had signs of cardiac involvement, such as endocardial vegetation, and signs of ocularinvolvement, such as chorioretinitis, endophthalmitis, and vitritis.Conclusion: In our study, we did not detect cardiac and ocular involvement in patients with IC. We believethat larger-scale prospective studies are needed to determine the prevalence of these complications in the ICU.

Objectives: Liver biopsy (LB) is an important cornerstone in decision to start treatment for chronic hepatitis B (HB). Viral load and liver function tests are performed to determine the most appropriate time. In this study, factors affecting liver fibrosis in hepatitis B e antigen (HBeAg) negative chronic hepatitis B patients were investigated.Materials and Methods: LB and the other laboratory results such as alanine aminotransferase (ALT), aspartate aminotransferase (AST), gamma-glutamyl transpeptidase (GGT), and hepatitis B virus (HBV)-DNA were collected from patient files, retrospectively. According to study protocol, necroinflammatory scores ≤4 and fibrosis scores ≤1 were accepted as normal liver (NL), and the high value in one of these scores was accepted as chronic hepatitis (CH).Results: A total of 234 patient’s LBs included in the study. A total of 74 (31.6%) patients’ LB was evaluated as NL. In univariate analysis, age, gender, ALT, AST, GGT, AFP and HBV-DNA >100.000 IU/mL, and in multivariate analysis, age, AST level >29 U/L, and AFP level >2.5 ng/mL were the independent risk factors for CH.Conclusion: According to our results, age, AST and AFP predict CH. Doctors who follow up chronic hepatitis B patients should be carefully evaluate these parameters when giving LB decision.

Aim To demonstrate the distribution of ABO, and Rh blood groups in the blood, and blood products donated by volunteered blood donors livingin a city in Turkey. ( Sakarya Med J 2018, 8(4):753-758 )Material andMethodsData of blood, and blood products donated by 13116 volunteered blood donors who admitted to our hospital between January 2009, andSeptember 2013 were retrospectively analyzed. Blood typing was performed with EDTA-added blood samples using tube agglutinationmethod, and gel card agglutination techniques in an automated blood grouping device.Results According to our results distribution of blood groups among our study participants was as follows:0 Rh(+) 30.2%; 0 Rh(-) 5.6%; A Rh(+), 38.1%; A Rh(-), 6.2%; B Rh(+),10.5%; B Rh(-), 2.1%; AB Rh(+), 6.2%, and AB Rh(-), 1.3% . In our study blood typing results withoutconsidering Rh factor were detected in respective percentages of patients were as follows: A ,44.3%; 0, 35.7%; B, 12.5%, and AB, 7.5%.Rates of Rh (+) (84.9%), and Rh (-) (15.1%) were also calculated as indicated.Conclusion Generally, in compliance with data in Turkey, in our study blood group A had a markedly higher while rates of blood groups B, and ABhad the lowest incidence rates. We think that this study will contribute to the establishment of databank of Distribution of Blood Groupsin Turkey.

Aim Screening test results of the donors/ patients who applied to Blood Transfusion Center of Sakarya University Training and Research Hospitalwere retrospectively evaluated. ( Sakarya Med J 2018, 8(3):632-637)Methods HBsAg, anti-HCV, and anti-HIV1/2 in blood samples were analyzed using ELISA methods. Syphilis antibodies were evaluated using VDRLtest.Results According to blood bank archives a total of 15665 donors applied for blood donation. During this time period, HBsAg positivity (1.5 %),anti-HCV positivity (0.4 %), VDRL positivity (0.3 %), and anti-HIV 1/2 positivity (0.006 %) were detected in respective percentages ofdonors. When the results were evaluated according to years of blood donation, we found that the rates of HBsAg positivity, and Anti-HCVpositivity decreased signifi cantly within last years, while rates of VDRL, and Anti-HIV positivities did not change signifi cantly.Conclusion The patients should receive blood transfusions with the lowest risk as much as possible. The most critical step to lower this risk down tozero is to provide safe, and permanent donors.

Amaç Bu çalışmada güzellik uzmanlarının bazı sosyodemografik özellikleri, işyeriyle ilişkili bulaşıcı hastalıklar ve hijyen konuları hakkında bilgi vetutumları, verdikleri hizmet sırasında uyguladıkları hijyen ve dezenfeksiyon uygulamalarının değerlendirilmesi amaçlandı.( Sakarya Tıp Dergisi 2018, 8(1):70-79 )Metod Tanımlayıcı tipteki araştırma, 22.10.2017 tarihinde Antalya’da düzenlenen 17. Uluslararası Güzellik ve Kozmetoloji Kongresi’ne Türkiyegenelinden katılan 200 güzellik uzmanından araştırmaya katılmayı kabul eden 98 kişi üzerinde yapıldı. Veriler, araştırmacılar tarafındanliteratür desteğiyle hazırlanan 26 soruluk bir anket formu yardımıyla toplandı.Bulgular Katılımcıların; %91,7’si kadın, %59,2’si lise mezunu, %30,6’sı üniversite mezunu, %36,7’si meslekte 10 yıldan daha fazla süredirçalışmaktaydı. Katılımcıların %75,8’i HIV(AIDS)’in, %74,7’ü Hepatit B’nin, %66,3’ü Hepatit C’nin kozmetik uygulamalar sırasındabulaşabileceğini belirtti. Meslekte çalışma süresi 10 yıl ve daha az olanların %83,9’u, 10 yıldan daha fazla süredir çalışanların %64,5’iHIV enfeksiyonun güzellik salonlarından bulaşabileceğini ifade etti. Tüm grupta HBV aşısı yaptırma oranı %78,7’ydi. Kullandıkları araç vegereçlerin dezenfeksiyonunu sağlama yöntemleri sorusuna verilen cevapların %37,0’sini ultraviyole sterilizatör, %25,9’unu dezenfektansolüsyonlar oluşturdu.Sonuç Özellikle kan yoluyla bulaşan enfeksiyon etkenleri ile ilgili bilgi sahibi olanların oranları benzer çalışmalara göre yüksek bulunmuş olmaklabirlikte bu konularda yetersiz bilgiye sahip olmak, bu meslek grubu için kabul edilebilir bir durum değildir. Bu nedenle güzellik uzmanlarınaeğitimleri sırasında mesleki uygulamaları ile ilişkili bulaşıcı hastalıklar hakkında daha fazla bilgi verilmelidir. Tüm çalışanların Hepatit B aşısıyaptırmasının sağlanması hedeflenmeli ve yetkili kurumlarca denetimleri arttırılmalıdır. Meslekte uzun yıllardır çalışanları da hedefleyenmeslek içi eğitimler düzenlenerek, hijyen konusunda uygulamalı eğitimlerle beceri kazandırılmalıdır.

Background/aim: This study aimed to examine the change in the etiology of hospital infections with restricting and releasing of group2 carbapenems (G2C) (meropenem/imipenem/doripenem).Materials and methods: This study was planned in three periods. Study period 1 (SP-1): Carbapenems were prescribed withoutrestriction by infectious disease specialists. SP-2: G2C prescription was restricted. SP-3: Carbapenem prescription was released.Results: In total, 4443 cases [1053 in SP-1 (23.7%), 1332 in SP-2 (29.9%), and 2085 in SP-3 (46.9%)] were included in the study. Infectionrates were 11%, 6.5%, and 7.9% in SP-1, SP-2, and SP-3, respectively (P = 0.001). Acinetobacter spp.-related hospital infection rates were3.9%, 1.2%, and 1.8%, in SP-1, SP-2, and SP-3, respectively (P = 0.0001). Infection related mortality in SP-1, SP-2, and SP-3 was 7.3%,5%, and 3.8%, respectively (P = 0.001).Conclusion: Hospital-acquired Acinetobacter infections, antibiotic consumption, and infection-related mortality were decreasedsignificantly with the restriction of G2C. Positive behaviors that were obtained during the restricted period were continued with releaseof restriction.

This consensus report includes expert opinions and recommendations regarding the screening, and if necessary, the follow-up, pro-phylaxis, and treatment of hepatitis B before the treatment in patients who will undergo immunosuppressive therapy due to the risk of hepatitis B reactivation emergency. To increase awareness regarding the risk of hepatitis B reactivation in immunosuppressive patients, academicians from several university health research and training centers across Turkey came together and discussed the importance of the subject, current status, and issues in accordance with the current literature data and presented solutions.

Hidrojeller, biyolojik sistemlere benzerlikleri olan yumuşak ve akıllı malzemelerdir. Geçtiğimiz 10 yıl boyunca mekanik dayanımı yüksek ve tok hidrojellerin eldesi konusunda büyük bir ilerleme sağlanmasına karşın, şimdiye kadar geliştirilenler izotropik bir yapıdadır, yani kimyasal ve mekanik özellikleri malzeme boyunca aynıdır. Ancak doğada bulunan biyolojik jellerin çoğu mekanik ve kimyasal olarak hibrit yapıdadır ve sert/yumuşak bileşenleri arasında çok tok ve kuvvetli bir arayüz içerir. Örneğin vertebra gövdesi arasında bulunan ve omurgaya esneklik, yük transferi, enerji dağılımı sağlayan intervertebral disk (IVD) iç kısmı jelatinimsi, yumuşak, dış kısmı ise sert iki bölgeden oluşmakta olup bu iki bölge tek bir malzemede kaynaşmıştır. Bu yapı sonucu IVD milyonlarca yükleme ve gevşeme çevrimine hasar olmadan dayanabilmektedir. Projenin amacı, doğal biyolojik jellerde gözlenen mekanik heterojenliği taklit ederek kuvvetli bir arayüz ile kaynaşmış sert ve yumuşak bileşenlerden oluşan, mekanik dayanımı yüksek hibrit hidrojellerin tasarımıdır. Hibrit jelleri oluşturmak amacıyla çeşitli sentez teknikleri uygulanarak hyaluronik asit, ipek fibroin, poli(N,N-dimetilakrilamid), poli(N- izopropilakrilamid) ve poli(akrilik asit) ağyapı zincirlerinden ibaret sert ve yumuşak jel bileşenleri elde edilmiştir. Hazırlanan hidrojellerin bir kısmı ile biyouyumluluk testleri de yapılmıştır. Sert/yumuşak hidrojel hibritleri, jelleşme çözeltilerinin temas ettirilmeleri ve ardından sistemin polimerizasyonu ile elde edilmiştir. Geliştirilen hazırlama yöntemi ile jel bileşenlerinden daha dayanıklı jel/jel arayüz bölgesi içeren hibrit hidrojeller elde edilmiştir. Hibritler doğal IVD ile kıyaslanabilir yüksek bir modüle (0,46 ? 74 MPa) ve kırılma gerilimine (0,19 ? 3,9 MPa) sahip olup %78-83 sıkıştırma altında 24 ? 30 MPa gerilime dayanabilmektedir. Üstün mekanik özelliklerinin yanı sıra hibrit hidrojellerin kendi-kendilerini onarabilme ve şekil-hafıza fonksiyonlarının da olduğu ortaya konmuştur.

Bu çalışmada, α-Naftol bileşiğinden oksipropanolamin türevleri sentezlenmiş ve ÇİD (çoklu ilaca dirençli)bakterilere karşı aktiviteleri değerlendirilmiştir. Gram-pozitif bakterilerden Staphylococcus aureus ve Gram-negatifbakterilerden A. baumannii, P. aeruginosa, E. coli suşları kullanılmıştır. Çalışmada kullanılan 2a-d bileşiklerininsentezi için ilk olarak α-naftol ile epiklorohidrin reaksiyona sokularak 2-((naftelen-1-iloksi)metil)oksiran (1) bileşiğielde edilmiş ve ardından dört değişik amin türevi ile reaksiyona sokularak 2a-d türevleri elde edilmiştir. Elde edilenbileşiklerden 2a, 2b ve 2c her bir bakteri türüne karşı test edilen diğer antibakteriyellerden daha fazla antibakteriyeletkiye sahipken, 2d bileşiği Gram-negatif bakterilere karşı ortalama veya altında bir etkinlik göstermiş, Gram-pozitifbakteri olan S. aureus’ a karşı yüksek bir etkinlik sergilemiştir.

Amaç: Bu çalışmada perioperatif antimikrobiyal profilaksi (PAP) uygulamalarında güncel rehberlere uyum oranlarını ve bu oranları etkileyen faktörleri belirlemeyi amaçladık.Gereç ve Yöntemler: 30 Mayıs - 30 Haziran 2013 tarihleri arasında 15 farklı merkezde uygulanan ankete yedi farklı branştan 410 cerrah katıldı. Çoktan seçmeli ve açık uçlu 40 soru içeren anketler yüz yüze görüşme yöntemiyle uygulandı. Bulgular: Katılımcıların ortalama yaşı 38,01±9,1, %83,4'ü erkek idi. Ankete katılan cerrahların %46,2'si "kurumlarında cerrahi profilaksi rehberi varlığı hakkında bilgisi olmadığını," %34'ü ise "rehberin bulunduğunu ve profilaksi uygulamalarının rehbere uygun olduğunu" belirtti. Ankete katılan cerrahların %56,1'inin kurum içinde cerrahi profilaksi konusunda herhangi bir eğitim toplantısına katılmadığı, son üç yıl içinde cerrahi profilaksi eğitimi alanlarda rehbere uyumun istatistiksel olarak daha yüksek olduğu belirlendi (p <0,001). Kardiyovasküler cerrahlarda uyum diğer branşlardan cerrahlara kıyasla anlamlı olarak daha yüksek saptandı (p=0,012). Uygulanan profilaksinin süresi katılımcıların %56'sında 24 saatten daha uzun idi. Dren kullanılan girişimlerde cerrahların %63,7'sinin cerrahi profilaksiyi dren çekildikten sonra sonlandırdığı belirlendi. Ürologların ikinci kuşak ve üçüncü kuşak sefalosporinleri anlamlı olarak (p<0,001; p=0,002) daha sık kullandığı belirlendi. Cerrahların %87,6'sı cerrahi profilakside kullanılan antibiyotikte rotasyonel değişiklik yapmadığını ifade etti. Merkezlerin %33'ünde 24 saat enfeksiyon konsültasyonu ve mikrobiyoloji laboratuvarı olanağı bulunmadığı belirtildi. Katılımcıların %50'si "Cerrahi profilaksi rehberlerine uyumu engelleyen en önemli nedenler nelerdir?" sorusunu yanıtsız bıraktı. En önemli nedenler; "çalışılan kurumdaki hastane enfeksiyonları ve etken mikroorganizmalar hakkında düzenli bilgi verilmemesi" (%30), "profilaktik ilacın sağlık personeli tarafından planlanan zaman ve dozda uygulanmaması" (%27) ve kurum içi PAP rehberinin hekim tarafından yetersiz bulunması (%17) şeklinde belirlendi.Tartışma ve Sonuç: Kanıta dayalı PAP uygulamalarının yerleşebilmesi için bilimsel rehberler ve kurum içi kılavuzların varlığı kadar cerrahi birimlerin bu kılavuzların hazırlık aşamasına etkin katılımı ve ayrıca düzenli eğitim ve geri bildirim toplantıları ile branşlar arası aktif iletişimin sürdürülmesi de son derece önemlidir.

Background/aim: Broad-spectrum antibiotics have become available for use only with the approval of infectious disease specialists (IDSs) since 2003 in Turkey. This study aimed to analyze the tendencies of doctors who are not disease specialists (non-IDSs) towards the restriction of antibiotics. Materials and methods: A questionnaire form was prepared, which included a total of 22 questions about the impact of antibiotic restriction (AR) policy, the role of IDSs in the restriction, and the perception of this change in antibiotic consumption. The questionnaire was completed by each participating physician. Results: A total of 1906 specialists from 20 cities in Turkey participated in the study. Of those who participated, 1271 (67.5%) had &#8804;5 years of occupational experience (junior specialists = JSs) and 942 (49.4%) of them were physicians. Specialists having >5 years of occupational experience in their branch expressed that they followed the antibiotic guidelines more strictly than the JSs (P < 0.05) and 755 of physicians (88%) and 720 of surgeons (84.6%) thought that the AR policy was necessary and useful (P < 0.05). Conclusion: This study indicated that the AR policy was supported by most of the specialists. Physicians supported this restriction policy more so than surgeons did.

Amaç: Türkiye'de Hepatit B virüs (HBV) ve Hepatit C virüs (HCV) enfeksiyonu seroprevelansının araştırıldığı çalışmalar sınırlı sayıdadır. Bu çalışmada ulusal hepatit B aşı programı (UHBAP) sonrası ve öncesi dönemde HBV ve HCV seroprevalansının karşılaştırılması ve bu seroprevalanstaki yaşa bağlı değişimin ortaya konulması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Bir hizmet hastanesi laboratuarında 2009 ve 2010 yıllarında çalışılan Hepatit B yüzey antijeni (HBsAg), Hepatit B virüs yüzey antikoru (antiHBs) ve anti-HCV test sonuçları retrospektif olarak incelendi. UHBAP 1998 yılında başladığı için 12 yaş ve daha küçükler UHBAP sonrası dönem olarak kabul edildi.Bulgular: Çalışmanın yapıldığı il nüfusunun yaklaşık %3'üne tekabül eden 3280 HBsAg, 2444 antiHBs ve 3188 anti-HCV test sonucu değerlendirmeye alındı. HBsAg, antiHBs ve anti-HCV pozitifliği sırasıyla %3,2, %36,12 ve %0,97 bulundu. HBsAg ve antiHBs pozitifliği erkeklerde kadınlardan daha yüksekti (p<0,001). Yaş gruplarına göre HBsAg pozitifliği en düşük 0-12 yaş arası, en yüksek 51-60 yaş arası bulundu. UHBAP öncesi dönemde UHBAP sonrası döneme göre HBsAg pozitifliği daha düşüktü (p=0,01). Anti-HCV pozitifliği UHBAP öncesi ve sonrası dönemde benzerdi (p>0,05).Sonuç: UHBAP ile beraber HBsAg seropozitifliği azalmış ve programın daha geniş bir şekilde uygulanmasıyla önümüzdeki yıllarda daha da azalacağı beklenmektedir. HBV ile bağışıklamanın önemi hakkında toplumun farkındalık düzeyini artırıcı faaliyetlere devam edilmelidir

Tuberculous arthritis of the elbow joint is rare. A 57-year-old male patient presented with swelling, pain, and redness of the elbow. The symptoms first appeared one month ago; he was given antibiotic treatment after the diagnosis of septic arthritis at another center. The patient who did not improve with treatment was diagnosed with tuberculous arthritis according to the culture and was started on antituberculosis treatment. Tuberculous arthritis usually presents with chronic arthritis. However, it can also present in patients with septic arthritis

Aktinomikoz genellikle servikofasiyal bölgede abseler şeklinde ortaya çıkar. Karaciğer tutulumu çoğunlukla batın içi enfeksiyonlara ikincil olarak gelişir. "İzole veya Primer Hepatik Aktinomikoz (PHA)" başka bir enfeksiyon odağının gösterilemediği karaciğer yerleşimli aktinomikozu tanımlar. Burada, hepatik aktinomikozun karaciğerde saptanan kitle lezyonlarının ayırıcı tanısında yer alması gerektiğini ve risk faktörü olmayan hastalarda da gelişebileceğini vurgulamayı amaçladık. Epigastrik hassasiyet, sağ üst kadran ağrısı, ateş, kilo kaybı yakınmalarıyla başvuran 24 yaşında erkek hasta, görüntülemede karaciğerde tümör-benzeri kitle saptanması nedeniyle hastanemize yatırıldı. Hastanın, Aktinomikoz için herhangi bir risk faktörü veya eşlik eden hastalığı yoktu. İngilizce tıp literatüründeki 1993-2014 yılları arasındaki tüm benzer PHA olgularını derledik. Aktinomikotik karaciğer psödotümörleri, hiçbir risk faktörü veya ek hastalığı olmayan hastalarda bile soliter karaciğer lezyonlarının ayırıcı tanısında hatırlanmalıdır. Tanı ve tedavide multidisipliner yaklaşım çok önemlidir

Amaç: Hastane enfeksiyonları sağlık kurumlarında morbidite ve mortaliteyi arttıran başlıca sorunlardır. El hijyeni bu enfeksiyonları önlemede en etkili yöntemdir. Bu çalışmada, Türkiye'de özel bir hastanede el hijyenine uyum ile ilişkili faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, Türkiye'de özel bir hastanede Mart 2010-Haziran 2010 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Gözlem süresince, çalışanlara eğitim hakkında bilgi verildi; ardından hastanede belirli yerlere posterler ve resimler asıldı. İlk gözlem sonrası, hastane enfeksiyonları ve el hijyeni konusunda Mart 2010'da hastane personeline eğitim verildi. Temaslar, meslek gruplarına ve invaziv olup olmamasına göre sınıflandırıldı. Bu gözlemler, el hijyeni klavuzlarına uyumluluk açısından değerlendirildi.Bulgular: Eğitim alan doktorlarda hasta ile temas öncesi ve çevre ile temas sonrası el hijyeni uyum oranı eğitim almayanlara göre daha yüksekti [%48 (35/73)'e karşı %82 (92/113) p<0,05 ve %23 (5/22)'e karşı %76 (37/49) p<0,05 sırasıyla]. Eğitim alan hemşirelerde hasta ile temas öncesi uyum oranı eğitim almayanlara göre daha yüksekti [%63 (50/79)'e karşı %76 (37/49) p<0,05]. Eğitim alan yardımcı sağlık personelinde asepsi öncesi uyum oranı eğitim almayanlara göre daha yüksekti [%20 (2/10)'ye karşı %73 (16/22) p<0,05]. Ayrıca, el yıkamanın mümkün olmadığı koşullarda el antiseptiği kullanıldığı görülmüştür.Sonuç: Eğitim sonrası el yıkama oranlarındaki artış gözlemlerin geri bildiriminin yanı sıra, eğitimin önemini ortaya koymaktadır. Hastane enfeksiyonlarını önlemede en önemli yollardan biri geri bildirimler ile sürdürülmesi gereken el hijyeni eğitimidir.

Amaç: Kronik Hepatit B enfeksiyonu ciddi komplikasyonlara nedenolduğu için mutlaka tedavi edilmelidir. Bu çalışmanın amacı, hepatitBe antijen (HBeAg) negatif hastalardaki tedavi alternatiflerinin maliyetlerini mevcut geri ödeme kılavuzuna göre 10 yıl projeksiyon analizi ile araştırmak ve karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Tedavi öncesi ve takip boyunca istenmesi gerekentüm testler kılavuza gore belirlendi. İlaç maliyetleri 2014 yılı fiyatlarına göre hesaplandı. Maliyet hesabı tedavi sırasında görülen dirençriskleri de göz önüne alınarak, ortalama 35 yaşında, alanin aminot- ransferaz değeri normalin iki katından yüksek ve HBeAg negatif olan100 hastanın tedavisi üzerinden yapıldı. Lamivudin ve telbivudindirenci gelişen olgularda tenofovire geçileceği senaryosu kurgulandı. Pegile interferon yanıtsızlarda alternatif senaryolar kurgulandı vedeğerlendirildi. Bulgular: Pegile interferon ile tedaviye başlanıp sonrasında lamivudin ve tenofovire geçilmek zorunda kalınanların toplam maliyeti2.662.504 TL olarak bulundu. Lamivudinle ya da telbivudinle tedaviyebaşlanan ve sonra tenofovire geçilmek zorunda kalınanların toplammaliyeti sırasıyla 2.444.175 TL ve 3.061.869 TL olarak bulundu. Entekavir ve tenofovir ile tedaviye başlanan ve 10 yıl tedavi görenlerintoplam maliyetleri sırasıyla 3.924.960 TL ve 3.884.040 TL idi. Sonuç: Kronik hepatit B enfeksiyonu tedavi maliyetleri değerlendirilirken sadece ilaç kutu maliyetleri değil, ilaç direnci ve laboratuar testmaliyetleri de değerlendirilmelidir. Ülkemizde düşük viral yükü olanhastalarda 10 yıl baz alındığında pegile-interferon ve lamivudin tedavileri avantaj lı bulunmuş iken yüksek viral yüklü hastalarda tenofovirtedavisi maliyet olarak avantaj lı bulunmuştur.

Background/aim: Healthcare workers (HCWs) run the risk of hepatitis B virus (HBV) infection. Studies investigating the HBV andhepatitis C virus (HCV) serology of HCWs have been generally conducted in secondary or tertiary hospitals. In this study we aimed todetermine the relationships between education level and HBV and HCV serology and HBV vaccination status of ambulance attendants.Materials and methods: Te data of this study were obtained by retrospective review of ambulance personnel fles in Sakarya Province,Turkey.Results: Out of 314 ambulance attendants, 216 (68.7%; 78 males, 138 females) were enrolled in this study. Te mean length of employmentin the province s ambulance service was 5.22 years. While hepatitis B surface antigen positivity was found in 3 (1.4%) workers, 147 (68%)of them were positive for hepatitis B surface antibodies (anti-HBs). Te lowest HBV vaccination rate was 12.5%, in drivers. Naturallyacquired immunity against HBV was again the highest in drivers (17.5%; P < 0.05). All personnel were anti-HCV-negative. Anti-HBspositivity is rather low in the province s ambulance service attendants, and positive anti-HBs status related to vaccination is associatedwith vocational training.Conclusion: Training should be performed to increase HBV awareness of ambulance attendants. Nonvaccinated personnel should bedetermined on the frst day of employment, and regulations should be put in place to ensure their vaccination.

Klozapin atipik antipsikotik ilaçlardan biridir ve sıklıkla tedaviye dirençli şizofereni olgularında kullanılmaktadır. Kullanımını sınırlayan en önemli yan etkisi ölümcül olabilen agranülositozdur. Bu yazıda, 100 mg/gün klozapin tedavisinin 20. haftasında nötropenik ateş ve selülit gelişen olgu sunuldu.

Günümüzde kullanılan otomatize kan kültür ölçüm yöntemlerinde genellikle floresanlı karbondioksitin ölçümüne dayanmaktadır. Bu yöntemin en büyük dezavantajı ölçüm süresinin uzun olması ve maliyet yüksekliğidir. Bu çalışmada, tarafımızdan geliştirilen ve kan kültüründeki üremeyi, kapalı bir tüp içerisindeki basınç değişiminin monitorizasyonuyla ölçen yeni bir kan kültürü sistemi sunulmuştur. Önerdiğimiz yeni yöntem daha hızlı ve daha ekonomiktir. Yaptığımız literatür taramasında benzer bir ölçüm metoduna ilişkin hiçbir araştırmaya İngilizce yayınlanmış araştırmaya ulaşamadık. Klasik kan kültürü tüplerini kullandığımız bu yöntemde, tüplerde oluşan basıncın anlık eğim değişiminin ölçülmesine dayanan ve klasik kan kültürü ölçüm tüplerinde bakteriyel üreme sırasında oluşan gazların basınç değişimini çok hassas ölçebilen ekonomik bir cihaz tasarlandı. Yapılan ölçümlerde önerdiğimiz yöntemle, mevcut otomatize sisteme göre, pozitif raporlama için yedi kat ve negatif raporlama için 10 kat daha hızlı sonuç verilebileceği saptandı. Bu yöntem sayesinde, daha ekonomik olan standart ölçüm tüpleri kullanılarak çok daha hızlı ve ekonomik şekilde ön değerlendirmeler yapılabilecektir.

Peginterferon alfa-2a (PEG-IFN α-2a) tedavisine bağlı birçok yan etki mevcuttur.En sık görülen yan etkiler grip benzeri hastalık, gastrointestinal bozukluk, kilokaybı ve anemidir. Biz burada, PEG-IFN α-2a tedavisi esnasında anemi olmaksızınkaşık tırnak geliştiren kronik hepatit B olgusunu bildiriyoruz.

Amaç: Bu çalışmada ameliyat sonrası antibiyotik kullanımının cerrahi alan enfeksiyonunu önlemedeki etkinliği araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Temmuz 2012 - Eylül 2012 tarihleri arasında kliniğimizde septoplasti ameliyatı yapılmış olan 80 hasta takibe alındı. Bunların 40ına ameliyat öncesi antibiyotik profilaksisine ek olarak ameliyat sonrası oral antibiyotik verilmekte idi (grup 1). Diğer 40ına ise sadece ameliyat öncesi antibiyotik profilaksisi veril- di (grup 2). Hastalar tampon alımında, ameliyat sonrası birinci ve ikinci haftalarda enfeksiyon kriterleri açısından sorgulandı, endoskopik olarak muayene edildi, tam kan sayımı, C-reaktif protein (CRP) değerlerine bakıldı. Her bir gruptan takipleri tamamlanabilen 15 hasta çalışmaya dahil edildi. Bulgular: Takip sırasında profilaksiye ek olarak antibiyotik verilen grupta yer alan iki hastada enfeksiyon gelişti. Profilaksi grubunda enfeksiyon görülmedi. Sonuç: İki grubun karşılaştırmasında cerrahi alan enfeksiyonunu önlemede ameliyat sonrası antibiyotik kullanımının gereksiz olduğu sonucuna varıldı.

Nefroloji uzmanları, kronik böbrek yetmezlikli hastalarında en iyi başlangıç tedavisi olarak süreklayaktan periton diyalizi (SAPD) tedavisi başlamayı seçerler. SAPD komplikasyonları arasında en önemlisi peritonitlerdir. Peritonite neden olan organizmalar arasında tipik spektrum; Gram-pozitifler %67), Gram-negatif çomaklar (%28), mantarlar (%2,5) ve anaeroblardır (%2,5). Gram-negatif bakterilerden, Escherichia coli, Acinetobacter, ve Enterobacter en sık görülen patojenlerdir. Bu yazıda biz Morganella morganii nedenli SAPD peritonitini sunduk. Bilgilerimize göre bu bildiri Morganella morganii nedenli ikinci SAPD peritonit olgu sunumudur.

-

-

Amaç: Kronik viral hepatit tanısı amacıyla yapılan karaciğer biyopsilerinde, komplikasyon ve yetersiz materyal alma nedenleri ve sıklığını ve deneyimle ilişkisini araştırmak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: 2008-2011 yılları arasındaki dört yıllık dönemde karaciğer biyopsi deneyimlerimizi retrospektif olarak değerlendirdik. Hastalarımıza ait kayıtlar retrospektif olarak araştırıldı.Kliniğimizde yıllara göre karaciğer biyopsisi yapan hekim ile hekimlerin yıllara göre tecrübe oranları kaydedildi. Veriler tabule edilerek students t-test ve χ2 testi iledeğerlendirildi. P<0,05 anlamlı kabul edildi. Bulgular: Çalışma döneminde 305 karaciğer biyopsi verisine ulaşıldı. Biyopsiye bağlı komplikasyon oranı %3,1 idi (ciddi komplikasyon %0,3, ciddi olmayan komplikasyon %2,8). Yetersiz materyal alma oranı deneyimle azaldı. Yetersiz materyal alma oranı 2008 ile 2011 arasında sırasıyla %25, %17, %8, %5,4 idi (p<0,05). Artan tecrübe ile yetersiz materyal alma oranımız 2011 yılında %5,4a düştü. Çalışmada biyopsi randevusu verilenlerin 33 (%9,7)ünün biyopsiyi reddettiği saptandı.Sonuç: Kör yapılan karaciğer biyopsisinin komplikasyon oranı düşüktür ve kronik hepatit tanısı için hastalara güvenle uygulanabilir. Biyopside materyal yetersizliği ve komplikasyon riski, işlemi uygulayan personelin tecrübesiyle ilişkilidir. Artan tecrübeyle bu olumsuzluk azaltılabilir.

Amaç: Hepatit B yaygın bir enfeksiyon hastalığıdır. Bu çalışmada HBeAg negatif kronik hepatit B (KHB)de pegile interferon (pegIFN) tedavi yanıtıyla ilişkili faktörlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya pegIFN tedavisi alan toplam 20 HBeAg negatif KHB hastası dahil edildi. Hastaların bilgileri retrospektif olarak elde edildi. Ko-enfeksiyonlu hastalar (Hepatit C, HIV ve Hepatit D) çalışmaya alınmadı. Tedavi bitiminde HBV-DNA düzeyinin 300 IU/mlden düşük olması virolojik yanıt (VY) ve tedavi bitiminden altı ay sonra bu düzeyin altında olması kalıcı virolojik yanıt (KVY) olarak tanımlandı.Bulgular: Yirmi hastanın dokuzunda (%45) VY görülürken, yedi (%35) olguda KVY görüldü. KVY saptanan hastaların tamamı ve yanıtsız 13 hastanın dokuzunda tedavinin altıncı ayında HBV-DNA < 2000 IU/ml (p=0,58) bulundu. Ayrıca iki (%15) yanıtsız hastada, tedavinin 12. ayında HBV-DNA < 300 IU/ml idi (p=0,01). Tedavi yanıtlı ve yanıtsız hastaların HBV-DNA düzeyi tedavinin üçüncü ayında sırasıyla 2,6 log10 IU/ML ve 7,36 log10 idi (p=0.04). Cinsiyet, yaş, histolojik aktivite indeksi, fibrozis ve bazal HBV-DNA, ALT, AST ve GGT düzeyleri interferon tedavisinin başarısını etkilemedi (p>0,05).Sonuç: HBV-DNA düzeyleri, tedavi yanıtı alınan hastalarda tedavinin üçüncü ayından itibaren anlamlı oranda düşüktü. İnterferon tedavisi süresince viral yükün sıkı bir şekilde izlenmesi, hastaları gereksiz yan etkilerden ve gereksiz maliyetlerden koruyacaktır.

An outbreak of West Nile virus (WNV) occurred in Greece, Russia, and Turkey in 2010. We diagnosed 5 WNV encephalitis patients, who presented with high cerebrospinal fluid (CSF) protein level and encephalitis relevant symptoms in the last days of summer or in the first days of autumn. Here, we aimed to present a retrospective analysis of 5 WNV encephalitis cases in Turkey in terms of their clinical and laboratory fi ndings.

Şarbon Bacillus anthracis’in etken olduğu bir zoonotik hastalıktır. Cilt şarbonu en sık görülen şarbon formudur. Cilt lezyonları genellikle yüz, boyun, el ve üst ekstremite gibi sık maruz kalınan bölgelerde görülmektedir. Bu makalenin amacı bir mezbahane işçisinin beklenilmeyen bir vücut bölgesinde görülen cilt şarbonu olgusunun rapor edilmesidir.

-

Giriş: Hastane infeksiyonlarının önlenmesinde en etkili, en basit ve en ucuz tıbbi yöntem el hijyenidir. El hijyeni uyumunu artırmayı hedefleyen stratejiler içerisinde sağlık çalışanlarının eğitimi önemlidir. Bu çalışmada, bir araştırma hastanesinde alkol bazlı el antiseptiklerine ulaşımın kolaylaştırılıp, personele verilen el hijyeni eğitimi sayısının artırılmasının, uyuma etkisi araştırıldı. Materyal ve Metod: Bu çalışma Ocak 2010-Eylül 2011 tarihleri arasında yapıldı. Gözlemler rutin hasta bakımı sırasında yapıldı. 2010 yılında planlanan dört eğitimden sonra sağlık çalışanlarının el hijyenine uyumu gözlemlendi. Uyumu artırmak için 2011 yılında eğitim sayısı artırıldı ve personelin katılımını artırıcı önlemler alındı. Ayrıca, hastanede bulunan alkol bazlı el antiseptiğine ulaşım kolaylaştırıldı. Müdahale sonrası personelin el hijyeni uyumu üç gözlem döneminde gözlemlenerek müdahale öncesi dönemle karşılaştırıldı. Bulgular: Müdahale sonrası el hijyeni uyumu tüm personel beraber değerlendirildiğinde %29.3'ten %37.2'ye yükseldi (p= 0.0002). Hemşirelerde el hijyeni uyumunun %32.2'den %45'e (p= 0.00007), yardımcı sağlık personelinde %24.7'den %34.3'e yükseldiği görülürken (p= 0.02); doktorlarda istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı (p= 0.81) tespit edildi. Sonuç: Sağlık çalışanlarının el hijyeni uyumu oldukça düşüktür. Eğitimlerin ardından hemşire ve yardımcı sağlık personelinin uyum oranlarında belirgin düzelme saptanırken eğitimlere katılmayan doktorların uyumunda fark saptanmamıştır. El hijyeni uyumunun artırılabilmesi için el hijyeni eğitiminin sürekliliği sağlanmalıdır. Personelin de bu eğitimlere katılımı teşvik edilmelidir.

-

Cerrahi antibiyotik profilaksisi (CAP) antibiyotiklerin en sık kullanıldığı alanlardan biridir. Ancak, CAP’ta endikasyonsuz antibiyotik kullanılması sıktır. Bu çalışmada, bir eğitim ve araştırma hastanesinin farklı cerrahi kliniklerinde CAP uygulamalarının gözden geçirilmesi amacıyla 9-27 Şubat 2009 tarihinde cerrahi kliniklerinden rastgele seçilen 80 hastanın dosya bilgileri retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Temiz kontamine ve kontamine operasyonlar değerlendirmeye alınmıştır. Cerrahi profilaksi rehberlerine uyumsuzluk hata olarak değerlendirilmiştir. Çalışmaya alınan 80 ameliyattan 2’sinde (% 3) hata tespit edilmemiştir. En sık yapılan hatalar, antibiyotik seçiminde (% 69) ve profilaksi süresinde (% 53) idi. Beş operasyonda (% 6) profilaksiye ameliyattan birkaç gün önce başlanmıştı. CAP uygulamalarının 70’inde (% 88) tek antibiyotik kullanılmışken, 10’unda (% 13) ise birden fazla antibiyotik kullanılmıştı. CAP günümüzde sık hata yapılan alanlardandır. Hastanemizde en sık yapılan hata uygun olmayan antibiyotik seçimi ve gereğinden uzun süre profilaksi uygulamasıdır. CAP uygulamasının iyileştirilmesi için hekimlerin bu konuda eğitilmesi, cerrahların, infeksiyon hastalıkları uzmanlarının, mikrobiyologların ve anestezi uzmanlarının işbirliği içinde olmaları gerekir. Ayrıca her hastanenin kendi direnç paternini dikkate alarak cerrahi profilaksi kılavuzlarını oluşturması, cerrahların da bu rehberlere uyumları sağlanmalıdır.

Amaç: Bu çalışmanın amacı dört farklı vücut bölgesi (ağız, koltuk- altı, rektal ve kulak) kullanarak civalıtermometre ile timpanik termometre ölçümlerini karşılaştırmak ve hasta tercihlerini belirlemektir. Materyal ve Metot: Tanımlayıcı tipte olan bu çalışma İzzet Baysal Bolu Devlet Hastanesinde, mart- nisan 2004 tarihleri arasında yatmakta olan ve çalışmaya katılmaya istekli 95 yetişkin hasta ilegerçekleştirildi. Timpanik ve civalı termometreler kullanarak dört farklı bölgeden ölçüm yapıldı vehastaların her bir metodu değerlendirmeleri istendi. Bulgular: Ağız ile koltuk- altı yol arasında 0.190 C (ağız> koltuk- altı), ağız ile sağ kulak arasında 0.070 C (sağ kulak> ağız), ağız ile rektal yol arasında 0.450 C (rektal> ağız), koltuk- altı ile sağ kulak arasında0.26OC (sağ kulak> koltuk- altı) fark olduğu saptandı. Hastaların vücut ısısı ölçümleri arasında en iyiyöntem olarak %73.40 (n: 69)’ının timpanik, iyi yöntem olarak %52.12 (n: 49)’sinin koltuk altı, ortayöntem olarak %72.34 (n: 68)’ ünün ağız ve tamamının kötü yöntem olarak rektal yoldan vücut ısısıölçümünü bildirdi. Sonuç: Bu çalışma sonucunda vücuttan ateş ölçülen yer ve ölçümde kullanılan teçhizatlara göre belirginısı farkları saptanabilmektedir. Rektal termometreler ateşin belirlenmesinde daha etkin bulunmasınakarşın özellikle yetişkinlerin tercih etmediği bir yöntem olduğundan hastanelerde yetişkinler için timpaniktermometrelerin kullanımı daha uygun olduğu saptandı.

Amaç: Bu çalışmada Türkiye’nin Batı Karadeniz bölgesinde yer alan Bolu’nun kırsal bölgesinde Coxiella burnetii seroprevalansının belirlenmesi amaçlandı. Yöntem ve Gereç: Çalışma popülasyonu Bolu’nun kırsal ilçelerini de temsil edebilmek amacıyla tabakalı örnekleme yöntemine göre belirlendi. Bolu’nun 9 ilçesinden serum örnekleri toplandı. Kan örnekleri +4 °C lik buzlu kutularda laboratuvara getirildi. Serum örnekleri ayrılarak çalışma zamanına kadar −20 °C ‘de saklandı. Hastalardan alınan serum örneklerinden IFA yöntemiyle C. burnetii faz II antijenlerine karşı oluşan IgG antikorlarının varlığı araştırıldı.Bulgular: Çalışmaya 293 olgu dahil edildi. Olguların 61’inde (% 20,8) C. burnetii faz II IgG pozitifliği saptandı. Coxiella burnetii seroprevalansı 18 yaş üzerindeki olgularda % 23,8 (59/248) ve 18 yaş altındakilerde % 4,4 (2/45) idi (P < 0,01). Coxiella seropozitifliği ve hayvanların gebelik ürünleriyle temas etme arasında istatistiksel anlamlı ilişki saptanmışken (P < 0,001), cinsiyetle Coxiella burnetii seropozitifliği arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı. Sonuç: Yüksek Coxiella seroprevalansına rağmen bölgemizdeki olgulara Q ateşi tanısı konulamamakta ve bildirim yapılmamaktadır. Bölgemizde yaşayan hastalardan, Coxiella enfeksiyonuyla uyumlu klinik seyir gösteren hastalarda, Q ateşinin ayırıcı tanıda düşünülmesi gerektiği kanısındayız.

Amaç: Grup A beta-hemolitik streptokok (BHS) tanısında kullanılan hızlı antijen testlerinin (HAT) en önemli dezavantajı düşük duyarlılıklarıdır. Bu çalışmada, boğaz gargarası ile yapılan HAT'nin duyarlılık, özgüllük, pozitif ve negatif kestirim değerleri araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Çalışmaya tonsillofarenjit öntanısı konan 106 hasta (53 kadın, 53 erkek, ortalama yaş 22±12; dağılım 16-65) alındı. Boğaz kültürü için steril pamuklu çubuk ile farenks arka duvarı ve tonsil yüzeyinden sürüntü örneği alındı. Daha sonra hastalara 10 saniye süreyle steril %0.9 NaCl ile gargara yaptırılarak örnek alındı. Bu örnekler HAT ile grup A BHS pozitifliği açısından değerlendirildi. Boğaz kültürleri standart yöntemlerle yapıldı. Bulgular: Boğaz kültürü 12 hastada (%11.3) pozitif, 94 hastada (%88.6) negatif idi. Boğaz gargarasıyla yapılan HAT beş hastada (%4.7) pozitif, 101 hastada (%95.2) negatif bulundu. Boğaz gargarasıyla yapılan hızlı antijen testinin duyarlılığı ve özgüllüğü sırasıyla %41.7 ve %100, pozitif kestirim değeri %100, negatif kestirim değeri %93.1 idi. Sonuç: Grup A BHS tanısında boğaz gargarasıyla yapılan HAT’nin özgüllüğü, pozitif ve negatif kestirim değerleri tatmin edici bulunmasına rağmen, duyarlılığı tatmin edici bulunmadı.

Amaç: Bu çalışmada, akut tonsillofarenjit semptomlarıyla Kulak Burun Boğaz polikliniğine başvuran ve boğaz kültüründe A grubu beta hemolitik streptokok (AGBHS) saptanmayan olgularda Chlamydia pneumoniae ve Mycoplasma pneumoniae antikor sero-prevalansının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya boğaz kültüründe AGBHS saptanmayan ve yaşları 16 ile 59 arasında değişen (ort. 34.2) 12’si erkek, 20’si kadın toplam 32 olgu alındı. Olgulardan kan alınarak serum Mycoplasma pneumoniae ve Chlamydia pneumoniae antikorları mikro ELISA yöntemiyle ve ticari kitler kullanılarak çalışıldı. Bulgular: Olguların hiçbirinde M. pneumoniae Ig M pozitifliği saptanmazken 6 olguda (% 18.75) C. pneumoniae Ig M pozitifliği saptandı. Mycoplasma ve Chlamydia Ig G pozitifliği sırasıyla 6 (% 18.75) ve 19 (% 59.375) olguda saptandı. Sonuç: Bu sonuçlar Chlamydia pneumoniae veMycoplasma pneumoniae’nın akut tonsillofarenjit etiyolojisinde göz önünde bulundurulması gerektiğini göstermektedir.

Yaşlı nüfusun önemli sağlık sorunlarından biri olan mantar infeksiyonları birçok malzemenin ortak kullanıldığı kapalı topluluklarda sık görülmektedir. Huzurevi sakinlerinde mantar infeksiyonlarının sıklığının bilinmesi ve takibi infeksiyon yayılımını ve olası komplikasyonları engelleyecektir. Bu araştırmada huzurevinde kalan yaşlılarda dermatofitoz sıklığı ile buna neden olan etkenlerin sıklığının belirlenmesi amaçlandı. Huzurevlerinde kalan 80 kişiye ulaşılarak dermatolojik muayeneleri yapılarak 65 şüpheli lezyondan alınan kazıntı örneklerinin mikroskopik değerlendirmesi ve mikolojik kültürleri yapıldı. Alınan örneklerden 23'ünde (% 35,4) direkt mikroskobide mantar elemanları görüldü. Toplam 17(% 26,2) kültürde üreme oldu. Bunların altısında (% 35,3) Trichophyton rubrum, beşinde (% 29,5) Epidermophyton floccosum, iki örnekte (% 11,8) Fusarium spp., iki örnekte (% 11,8) Candida spp. ve birer örnekte (% 5,8) Trichophyton tonsurans ve Trichophyton mentagrophytes üredi. Bu bulgular doğrultusunda huzurevlerinde yaşayan yaşlı insanlardaki dermatofitoz sıklığı ve etken dağılımının diğer yaşlı popülasyondan farklı olmadığı, huzurevlerinin ek bir risk oluşturmadığı kanısına varıldı.

Giriş: Asemptomatik bakteriüri huzurevlerinde kalan yaşlılarda toplumda yaşayan yaşlılara göre daha fazladır. Bu çalışmanın amacı, Bolu'da huzurevinde kalan yaşlılar arasında asemptomatik bakteriürinin sıklığı ve ilişkili risk ortaya çıkarmaktır. Yöntem ve Gereç: Huzurevinde kalan 42 kişi ziyaret edilerek çalışma için yazılı onayları alınmıştır. Toplam iki hasta çalışma dışı kalmıştır. Kalan 40 kişiden 6'sının idrar yolu infeksiyonu şikayeti olduğu için çalışma dışı bırakılmıştır. Huzurevinde kalan yaşlılardan 24 saat ara ile steril kaplar içinde toplanan iki idrar örneğinin kültürü yapılmış ve 10(5)cfu/ml ve daha fazla üremesi olanlar pozitif olarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Yaş ortalaması 74.9 olan 40 hastadan altısının idrar yolu infeksiyonu şikayeti olduğundan çalışma dışı bırakılmıştır ve kalan 34 yaşlıda asemptomatik bakteriüri sıklığı %17.6 ve en sık izole edilen etken Escherichia coli olarak bulunmuştur. Yaş, cinsiyet, uygunsuz antibiyotik kullanımı, inkontinans, diyabet ve invaziv ürolojik girişimlerle ile ASB arasında anlamlı ilişki saptanmamıştır.Sonuç: Sonuç olarak asemptomatik bakteriürinin 60 yaş üzerinde sık rastlanan bir durum olduğu ve tedavi amacıyla antibiyotik uygulanmasına gerek olmadığı, ancak konunun daha geniş serilerle araştırılmasının uygun olacağı kanısına varılmıştır.

Amaç: Bu çalışmanın amacı sağlıklı okul çocuklarında (6-14 yaş) solunum yolu patojenlerinin nazofaringeal kolonizasyonu ile nasal methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA) taşıyıcılığının araştırılmasıdır. Yöntem ve Gereç: Bu çalışma Düzce Üniversitesi tarafından Konuralp ilköğretim okulunda 484 sağlıklı çocukta yapılmıştır. Kültürlerden elde edilen izolatlar klasik mikrobiyolojik yöntemler ve Api 20 strep, NH ile tiplendirildi. Bulgular: Sağlıklı okul çocuklarının %56,6’sında en az bir potansiyel nazofaringeal bakteriyel patojen saptandı. ‹zole edilen bakterilerin %6’sı grup A streptococcus (GAS), %5,0’i S. pneumoniae, %33,1’i M. catarrhalis ve %34,9’u H. inşuenzae idi. İzole edilen GAS türlerinin tamamı penisiline duyarlıydı. S. pneumoniae izolatlarının %8,3’ü penisiline orta düzeyde dirençliydi. Beta-laktamaz testi M. catarrhalis ve H. inşuenzae için sırasıyla, %90,3 ve %8,3 pozitif bulundu. M. catarrhalis’in nazofaringeal kolonizasyonu ile son 6 ay içinde antibiyotik kullanımı (P=0.018) ve H. inşuenzae’nın nazofaringeal kolonizasyonu ile ev içinde antibiyotik kullanımı (P=0.001) arasında anlamlı bir ilişki saptandı. Nazal MRSA taşıyıcılığı sağlıklı çocuklarda %5 bulundu. Bu oran 6-10 yaş grubunda 11-14 yaş grubuna göre daha yüksekti (P=0.012). Sonuç: Okul çocuklarında potansiyel solunum yolu patojenlerinin nazofaringeal taşıyıcılığını göz ardı edilmemelidir ve bu konuda daha gerçekçi bilgilerin elde edilebilmesi için daha kapsamlı sürveyans çalışmaları yapılmalıdır.

Yaygın ve düzensiz antibiyotik kullanımına bağlı olarak antibiyotiklere rezistans oranı giderek artmaktadır. Direnç bakımından bölgeler arasında da büyük farklılıklar vardır. Bölgemizdeki direnç oranlarını gösteren bir çalışma yoktur. Bu çalışmanın amacı bölgemizdeki toplum kaynaklı erişkin idrar yolu enfeksiyonlarından izole edilen enterobakteriacea türlerinin bazı antibiyotiklere olan direnç oranlarını araştırmaktır. Bu çalışmada Ağustos 2004-2006 arası dönemde AİBÜ hastanesinde polikliniklerden mikrobiyoloji laboratuvarına gönderilen erişkin hastalara ait idrar kültür örnekleri çalışılmıştır. Kültürlerde 100.000 koloni/ml ve üzerinde üreme gösteren Enterobacteriacea suşlarının antibiyotik duyarlılıkları araştırılmıştır. Ampisilin, siprofloksasin, gentamisin, amikasin, nitrofurantoin ve SXT direnç oranları Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemi ile araştırılmıştır. Antibiyotik duyarlılık sonuçlarının değerlendirilmede 2006 yılı Clinical and Laboratory Standards Institute kriterleri esas alınmıştır.Çalışmaya alınan 3575 hastadan kontaminasyonu olan 305 hasta değerlendirme dışı bırakılmıştır. Kalanların 697’sinde (%21,3) üreme olmuştur. Üreme olanların 529’u (%75,9) Enterobacteriacae ailesindendir. En sık izole edilen mikroorganizma Escherichia coli (%87,1) olmuştur. Bunu %9,6 sıklıkla Klebsiella pneumoniae izlemektedir. Bölgemizde E. coli suşlarının en yüksek direnci %41,0 ile ampisilin’e en düşük direnci ise %0,05 nitrofurantoin’e karşı gösterdikleri bulunmuştur. Üriner sistem enfeksiyonlarının tedavisi, kullanılan antibiyotiklere karşı gelişen direnç nedeniyle her geçen gün biraz daha problemli hale gelmektedir. Üropatojenlerin antibiyotiklere direnç oranları ülkeden ülkeye, bölgeden bölgeye değişmektedir. Hekimler bölgesel direnç oranlarını bilmeli ve tedavilerini bu oranlara göre yönlendirmelidirler.

Toplum kaynaklı üriner sistem infeksiyonlarından izole edilen Escherichia coli suşlarında, genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) sıklığı ile bu infeksiyonlarda sıklıkla kullanılan bazı antibiyotiklere karşı direnç sıklığının belirlenmesi amaçlanmıştır. Üriner sistem yakınmaları ile ayaktan başvuran hastaların idrar örneklerinden izole edilen E.coli suşlarının CLSI önerileri doğrultusunda çeşitli antibiyotiklere duyarlılık testi yapılmıştır. Bu suşların GSBL üretimi çift disk sinerji testiyle taranmış ve kombine disk kullanılarak fenotipik doğrulama testi yapılmıştır. Taranan 267 E.coli suşunun dokuzunun (% 3.4) GSBL pozitif olduğu tespit edilmiştir. Üriner sistem infeksiyonlarında sıkça kullanılan gentamisine % 10.1, amikasine % 1.8, siprofloksasine % 16.8 ve trimetoprim/sulfametoksazole % 30.3 oranında direnç saptanmıştır. Sonuçlarımıza göre, hastane kaynaklı infeksiyonların tedavisinde problem oluşturan GSBL üreten kökenlerin, artık toplum kaynaklı infeksiyonlar için de etken olabileceği düşünülmüştür. Bu nedenle, toplum kaynaklı üriner infeksiyonlarda, uygun antibiyotik tedavisine rağmen klinik düzelme saptanamayan olgularda, GSBL varlığı etyolojide düşünülmelidir.

Amaç: Bu çalışma, tonsillektomi yapılan hastalarda baktereminin süresini ve spektrumunu araştırmak ve baktereminin, akut faz reaktanları, tonsil kültürleri, ateş varlığı ile ilişkisini incelemek üzere tasarlanmıştır. Çalışma Planı: Prospektif klinik çalışmadır. Hastalar ve Yöntemler: Tonsillektomi yapılan (15 erkek, 16 kadın) toplam 31 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Tonsillerin yüzeyinden ve derin dokularından sürüntü yapılarak kültürler alınmıştır. Tüm hastalardan preoperatif dönemde ve ameliyattan sonraki 1., 3. ve 5. saatlerde venöz kan örnekleri, kan kültürü için alınmıştır. Preoperatif ve postoperatif eritrosit sedimentasyon hızı ve C-reaktif protein seviyeleri karşılaştırılmıştır. Kültür sonuçları ve bakteremi varlığı araştırılmıştır. Bulgular: Tonsillektomi sonrası bakteremi sadece üç hastada tespit edilmiştir. On yedi (%54,8) hastanın tonsil derin doku kültürlerinde üreme olduğu görülmüştür. Bakteremi gelişen üç hastada tonsil yüzey ve derin doku kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve bakteremi arasında her hangi bir ilişki bulunamamıştır. Akut faz reaktanlarının preoperatif ve postoperatif seviyeleri arasındaki fark çalışma grubumuzda anlamlı değildir. Sonuç: Baktereminin geçici olması ve düşük oranlarda tespit edilmesi; tonsillektomi sonrası rutin antibiyotik kullanımının gereksiz olduğu ve sadece yüksek riskli hastalarda kullanılabileceği sonuçlarını çıkarmıştır.

Üroloji pratiğinde tanı amaçlı transrektal prostat biyopsisi (TPB) sıkça kullanılmaktadır. Kinolonlar, TPB proflaksisinde yıllardır güvenle kullanılmaktadır. Ancak günümüzde birçok antibiyotiğe olduğu gibi kinolonlara da artan oranda direnç gözlenmesi birçok sorunu da beraberinde getirmektedir. Bu yazıda, etkin ve yeterli dozda siprofloksasin almasına karşın, TPB sonrası septik şok gelişen bir olgu sunulmaktadır.

Bu araştırmada, tip II diyabet (DM) olgularındaki Hepatit B virus yüzey antijeni (HBsAg) ve anti-hepatit C virus (anti-HCV) seropozitifiiğinin araştırılarak, elde edilen verilerin kontrol grubuyla karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışma grupları İzzet Baysal Tıp Fakültesi Diyabet Polikliniği tarafından izlenen tip II DM'ü 248 olgudan, kontrol grubu ise diyabetli olmayan 1208 kan vericisinden oluşturulmuştur. HBsAg ve aAnti-HCV ELISA ile araştırılmıştır. HBsAg pozitifliği diyabetli olgularda ve kontrol grubunda sırasıyla %4 ve %2.8 oranında saptanmıştır (p>0.05). Anti-HCV pozitifliği ise diyabetli olgularda %3.2 ve kontrol grubunda, %0.5 olarak bulun¬muştur (p<0.001). Bulgulara göre, HBsAg sıklığı kontrol grubundan farksızken, aıiti-HCV pozitifliği diyabetli olgularda daha sıktır. Tip II DM ile HCV infeksiyonu arasındaki ilişkiyi ve biyolojik mekanizmaları ortaya çıkaracak yeni araştırmalara gereksinim vardır.

Amaç: Bu çalışmada enterokok ve A grubu beta hemolitik streptokok (Streptococcus pyogenes) izolatlarının fusidik asit ve bazı antibakteriyel ajanlara karşı duyarlılıklarının Kirby Bauer disk diffüzyon yöntemiyle değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Metod: Çalışmada, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Düzce ve İzzet Baysal Tıp Fakültelerinin mikrobiyoloji laboratuvarlarında, 2003-2005 yılları arasında çeşitli klinik örneklerden klasik yöntemlerle izole edilen 85 Enterococcus faecalis, 7 Enterococcus faecium ve 25 Streptococcus pyogenes izolatinin fusidik asit ve antibiyotik duyarlılıkları Kirby Bauer disk diffüzyon yöntemi kullanılarak araştırıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan enterokok suşlarından altısı (% 7) fusidik asite duyarlı, 38'i (%41) orta derecede duyarlı, 48' i (%52) dirençli bulundu. Streptococcus pyogenes suşlarının altısının (%64) fusidik asite duyarlı olduğu, yedisinin (%28) orta derecede duyarlı ve ikisinin (%8) de fusidik asite dirençli olduğu saptandı. Sonuç: Enterokok suşlarının fusidik asit direncinin yüksek olduğu, bu nedenle fusidik asitin enterokok infeksiyonlarında alternatif bir tedavi seçeneği olamayacağı, Streptococcus pyogenes infeksiyonlarında fusidik asitin etkinliğinin daha geniş seriler ile araştırılmasının uygun olacağı kanısındayız.

Bu yazıda tonsil yüzey kültüründe üreme olmadığı halde tonsillektomi sonrası yapılan tonsil derin doku kültür örneğinde Grup B streptokok (S. agalacticae) üretilen bir olgu sunulmuştur.

Brusella türü bakterilerin neden olduğu Brusella enfeksiyonu, insanlara hastalıklı hayvanlardan direkt veya pastörize edilmemiş süt ve süt ürünlerinin kullanımı ile indirekt olarak bulaşır. Türkiye'de Sağlık Bakanlığının 2001 yılında yayınladığı rapora göre 15 000 yeni olgu bildirilmiş, ancak rapor edilmeyen ve subklinik vakalar göz önüne alınırsa bu rakam her yıl 50-100 000 olarak düşünülebilir. Bu yüzden Brusella Türkiyede önemli bir sağlık problemidir. Brusella endokarditi Brusellozun nadir fakat hayatı tehdit eden bir komplikasyonu olmasına rağmen, son zamanlarda tıbbi ve cerrahi tedavi birlikteliğiyle mortalite oranı belirgin olarak düşmüştür. Brusella enfeksiyonunun %1'inden azında kardiak tutulum görülür. Bu sunumda brusella endokarditinin temel özellikleri özetlenmeye çalışılmıştır.

Demir yüklenmesi; doku hasarı olup olmadığına bakılmaksızın vucut demir depolarında artış olarak tanımlanır. Oral demir alımına bağlı sekonder demir yüklenmesi çok nadirdir. İç hastalıkları polikliniğine halsizlik yakınması ile başvuran, kliniğimizde yapılan tetkikler sonrası ß talasemi minör tanısı alan, 67 yaşında bayan hastaya demir eksikliği düşünülerek uzun süreli demir tedavisi verilmesine bağlı sekonder demir yüklenmesi saptanan olgunun literatür ışığında sunulması amaçlanmıştır. Sonuç olarak özellikle hipokrom mikrositer anemi nedeni dikkatlice irdelenmelidir. Ülkemizde talasemi taşıyıcılığı sıklığı göz önüne alınırsa demir tedavisine cevap vermeyen hipokrom mikrositer anemili hastalarda ayırıcı tanıda talasemi akılda tutulmalıdır.

Bu çalışmada Bolu ilinin kırsal ve kentsel bölgelerindeki Hepatit B yüzey antijeni ve Brusella antikoru seroprevalansının araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya 4084 kentsel ve 1150 kırsal olmak üzere toplam 5234 olgu dahil edildi. Toplanan serumlarda HBsAg ve brusella antikorları araştırıldı. Bulgular: Kentsel bölgelerde HBsAg, RoseBengal ve Serum Tüp Aglütinasyon testlerinin pozitifliği sırasıyla % 2.85, %1.0 ve %0.46 olarak bulunmuşken, kırsal bölgelerde aynı oranlar sırasıyla %2.6, %1.7, %1.1 olarak bulundu (P>0.05). Sonuç: HBsAg seropozitifliği için bulduğumuz rakamlar Türkiye’nin bir çok merkezinden bildirilen oranlardan düşüktür. Brusella’nın %1 lik seroprevalansı ise Sağlık Bakanlığının kayıtlarına göre fazla olarak bulunmuştur. Bu sonuçlar Sağlık Bakanlığı istatistiki verilerinin sapmaları olduğunu göstermektedir. Ülkemizin değişik bölgelerinden yapılacak benzer çalışmalarla gerçeğe en yakın oranlar bulunabilecektir. Bu konuda Sağlık Bakanlığı ve üniversiteler işbirliği yapmalıdır.

Amaç: Plazma kolinesteraz aktivitesi, organofosforlu pestisitlere maruz kalma oranının belirlenmesinde sıklıkla kullanılmaktadır. Çalışmamızın amacı, işçilerde pestisit uygulaması esnasında oluşan organofosforlu pestisit maruziyetinin bazı semptomatik ve biyokimyasal etkilerinin varlığını belirlemektir. Gereç ve Yöntemler: Develi Köy'de 2-30 yıl boyunca pestisitlere maruz kalan 53 erkek sera işçisinden kan örnekleri toplanmıştır. Plazma kolinesteraz seviyesi spektrofotometrik olarak belirlenmiş ve kalıntı analizi için kromatografik analizlerde HP GC/NPD (Hewlett Packard, Gaz Kromatografisi/Nitrojen Fosfor Detektör) kullanılmıştır. Bulgular: Plazma kolinesteraz seviyelerinde (ort±SD; 878±90.2 nmol/dak/mL plazma) kontrole göre (ort±SD; 1706±102.4 nmol/dak/mL plazma) bir azalma gözlenmiştir. Semptomlar, mide bulantısı, göz irritasyonu ve oftalmi, baş ağrısı, bitkinlik ve anoreksi, cilt hastalıkları, öksürük, güçlükle soluk alma ve astım, başdönmesi ve komadır. İşçilerin kan örneklerinde hiç bir organofosforlu pestisit kalıntısı tespit edilememiştir. Sonuç: Organofosforlu pestisit maruziyetinin potansiyel toksikolojik zararının göstergesi olarak işçilerde, plazma kolinesteraz aktivitesinin inhibisyonu ve klinik semptomlarda artış gözlenmiştir.

Koroner arter bypass grefti olarak kullanılan internal mammaryan arterin akım karakteristikleri ve greft açıklığının postoperatif dönemde değerlendirilmesinde renkli doppler ultrasonografinin etkinliğinin saptanması. Materyal ve Metod: Sol internal mammaryan arter ile sol ön inen koroner arter arasında arteriyel greft anastomozu uygulanmış 29 olgu, preoperatif, operasyonu takip eden 7.-10. günlerde (erken postoperatif) ve operasyon sonrası 3. ayda (geç postoperatif) olmak üzere 3 ayrı dönemde renkli Doppler ultrasonografi ile değerlendirilmiş ve maksimum sistolik akım hızı, diastol sonu akım hızı, ortalama akım hızı, rezistif indeks, pulsatilite indeksi, akım hacmi, damar çapı ve akım paterni parametreleri kaydedilmiştir. Bulgular: Çalışma grubunda üç dönemde yapılan toplam 78 incelemenin 70'inde (%89.6) greft optimum olarak değerlendirilmiştir. Preoperatif değerlendirmede, internal mammaryan arterde normal akım paterni olan trifazik akım, greft uygulaması sonrasında erken postoperatif dönemden itibaren bifazik (sistolo-diastolik) forma dönüşmektedir. Postoperatif dönemde maksimum sistolik akım hızı, rezistif ve pulsatilite indeks değerlerinde düşme, diyastol sonu akım hızı ve ortalama akım hızında ise artma saptanmıştır. Sonuç: Sonuç olarak klinik izlem ve eforlu EKG testi desteğinde, renkli Doppler ultrasonografi yöntemi, greft akım paterni ve karakteristiklerindeki değişimleri kantitatif olarak saptayarak greft patensisinin değerlendirilmesinde ve disfonksiyonların erken dönemde saptanmasında kullanılabilecek non-invaziv ve değerli bir yöntemdir.

Sol alt göz kapağı ve burun kökü bölgesinde yavaş gelişimli şişlik, kızarıklık ve kabuklanma şikayetleriyle kliniğimize başvuran hastanın oküler muayenesinde kronik blefarokonjonktivit saptandı. Ciltteki lezyondan alınan insizyonal biyopsi sonrası yapılan histopatolojik inceleme kutanöz leishmaniazis tanısını ortaya koydu. Klinik özellikler irdelenerek kronik perioküler inflamasyonlu olgularda kutanöz leishmaniazisin de ayırıcı tanıda göz önünde bulundurulması gerektiği sonucuna varıldı.

Bu çalışmada Trakya Bölgesi'nde Verem Savaş Dispanserleri'ne kayıtlı olgulardan izole edilen Mycobacterium tuberculosis izolatlarında NCCLS M24-T standartlarına göre direnç testleri yapılması ve dirençli olgularda risk faktörlerinin saptanması amaçlanmıştır. Çalışmaya alınan 214 M. tuberculosis izolatından 105'i (% 49.1) en az bir ilaca, 62'si (% 29.0) birden fazla ilaca dirençli bulunmuştur. Streptomisin (SM)'e % 29.0, izoniazit (INH)'e % 27.1, rifampin (RIF)'e % 21.5, etambutol (EMB)'e % 10.3 toplam direnç saptanmıştır. INH, RIF, SM, EMB ve INH+RIF' e karşı birincil direnç sırasıyla % 15.3, % 8.5, % 11.0, % 3.4 ve % 2.5; ikincil direnç % 41.7, % 37.5, %51.0, % 18.8ve % 22.9 olarak saptanmıştır (tümü için p < 0.05). Aşamalı lojistik regresyon yöntemi ile daha önce uygulanan tüberküloz tedavisine uyumsuzluk (Exp(B)=15.43, % 95 Güven Aralığı [GA₉₅]=4.16-56.70] ve uygunsuz tedavi rejimi [Exp(B)=10.54, GA₉₅=2.66-49.80] direnç gelişimini etkileyen bağımsız risk faktörleri olarak bulunmuştur. Sonuç olarak, yüksek direnç hızları nedeniyle Trakya Bölgesi'nde antitüberküloz tedavi en az dört birincil ilaçla başlanmalı, önce-sinde kültür alınarak direnç testlerine göre düzenlenmeli, doğrudan gözlem altında verilmeli ve bu konuda uzmanlaşmış hekimler tarafından yapılmalı, tedaviyi yapacak hekimlerin eğitimi ve bu eğitimin kontrolü standardize edilmelidir.

Yazarların hastanesinde nozokomiyal Gram-negatif bakterilerde genişlemiş spektrumlu ve kromozomal beta-laktamazlara bağlı beta-laktam direnci antibiyorgamdan enzim tipini tahmin etmeyi sağlayacak şekilde özel disk dizilimi ile izlenmektedir. Bu amaçla indüklenebilir beta-laktamazları saptamak için direkt indüksiyon testi, genişlemiş spektrumlu beta-laktamazları saptamak için çift diskli sinerji testi kullanılmaktadır. Hastanedeki infeksiyon kontrol çalışmaları ile 1995 yılı içinde 199 nozokomiyal Gram-negatif bakteri saptanmıştır. Genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz direnci sadece Klebsiella oneumoniae'de 27 kökenin 12'sinde (% 44) saptanmıştır. Kromozomal beta-laktamazlara bağlı direnç 51 Pseudomonas spp. 'nin 21 'inde (% 41), 23 Enterobacter spp. 'nin beşinde (% 22), dört Citrobacter freundii'nin birinde olmak üzere toplam 27 kökende saptanmıştır. ESBL'nin saptandığı bakteriler, NCCLS kriterlerine göre yapılan disk difüzyon testindeki duyarlılık sonuçlarına bakılmaksızın geniş spektrumlu sefalosporinlere ve aztreonama dirençli bildirilmiş, indüklenebilir beta-laktamaz saptanan bakterilerde geniş spektrumlu sefalosporinlerin kullanımı ile başarısızlık ortaya çıkabileceği konusunda klinisyen uyarılmıştır. Sonuç olarak Gram-negatif bakterilerin antibiyogramında kullanılan 12 tane antibiyotik diskine yedi tane disk daha eklenmesiyle rutinde hem genişlemiş spektrumlu beta laktamaz, hem de indüklenebilir beta-laktamaz varlığı saptanabilmiştir.

Mvcobacterium türlerinin ayrımında kullanılan nitrat indirgeme testi için kristal toz şeklinde ayıraç kullanan bir yöntem tanımlanmış ve test sonuçları 11 standart Mvcobacterium kökeni ve 88 klinik izolatta sıvı ayıraçlı geleneksel yöntem ile karşılaştırılmıştır. Ayıraç daha önce tanımlanan L-(+)-tartarik asit yerine sitrik asit içermektedir. Tanımlanan yöntemin duyarlılığı % 99, özgüllüğü % 100, pozitif prediktif değeri % 100 ve negatif prediktif değeri % 89 bulunmuştur. Kristal ayıraç oda ısısında en az 10 ay stabiiiiğini korumasının yanı sıra hazırlanmasında ve testin yapılmasındaki basitlik ile daha üstün bulunmuştur